مقاله بازفهم قرآن و حدیث در تاریخ جهانگشا حمل? مغولان و اثر آن بر عزت نفس ایرانیان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بازفهم قرآن و حدیث در تاریخ جهانگشا حمل? مغولان و اثر آن بر عزت نفس ایرانیان دارای ۴۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بازفهم قرآن و حدیث در تاریخ جهانگشا حمل? مغولان و اثر آن بر عزت نفس ایرانیان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بازفهم قرآن و حدیث در تاریخ جهانگشا حمل? مغولان و اثر آن بر عزت نفس ایرانیان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بازفهم قرآن و حدیث در تاریخ جهانگشا حمل? مغولان و اثر آن بر عزت نفس ایرانیان :

تعداد صفحات :۴۲

پس از حمل مغول، تاریخ‌‌‌نویسان متعددی به شرح وقایع این رویداد پرداختند. یکی از آثار مهم این دوره، تاریخ جهانگشای جوینی است. کاربرد گسترد آیات و احادیث و روایات در این اثر به منظور توجیه حمل مذکور جلب نظر می‌کند؛ گویی مؤلف خواسته است از هم آگاهیهای قرآنی خود برای طبیعی جلوه دادن رویدادهای تلخ و فاجعه‌بار حمل مغولان بهره جوید و هر آنچه در قرآن کریم در بار حکمت و رحمت خداوند گفته شده است، برای تبیین این معنا به کار گیرد که حمل مغولان، تقدیری الاهی، و چاره ناپذیر بوده است. بناست که در این مطالعه در مقام تبیین و تفسیر روان‌‌‌شناختی این توجیه برآییم و دریابیم چرا جوینی و عمد معاصران ایرانی وی در مقام رویارویی با این مصیبت بزرگ، دانسته‌های مذهبی خویش را به مثاب آرام‌‌‌بخشی برای تعدیل روان خود به کار برده‌‌‌اند. بدین منظور، مطالعه را با تکیه بر نظری روان‌‌‌شناختی «اِسناد» از فریتْس هایدر[۱] و همچنین، نظری «ناهماهنگیِ شناختی» لئون فِستینگِر[۲] پیش خواهیم برد. بدین سان، از یک سو، رویدادی تاریخی را از رویکرد روان‌شناسی اجتماعی بازخوانی می‌کنیم؛ همچنان که از دیگر سو، اثر ذهنیتهای مفسر و هم رویدادهای اجتماعی را بر فهم متون دینی مطالعه خواهیم کرد. چنان که خواهیم دید، کاربرد آموزه‌های مذهبی برای تعدیل روانی، درعمل به تثبیت حاکمیت مغولان انجامیده است.

[۱]. F. Heider (1896-1988)

[۲]. L. Festinger (1919ـ۱۹۸۹)