مقاله پاسخ ویسفاتین پلاسما به فعالیت ورزشی حاد استقامتی پیش و پس از ۸ هفته تمرین در مردان چاق سالم

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله پاسخ ویسفاتین پلاسما به فعالیت ورزشی حاد استقامتی پیش و پس از ۸ هفته تمرین در مردان چاق سالم دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله پاسخ ویسفاتین پلاسما به فعالیت ورزشی حاد استقامتی پیش و پس از ۸ هفته تمرین در مردان چاق سالم  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله پاسخ ویسفاتین پلاسما به فعالیت ورزشی حاد استقامتی پیش و پس از ۸ هفته تمرین در مردان چاق سالم،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله پاسخ ویسفاتین پلاسما به فعالیت ورزشی حاد استقامتی پیش و پس از ۸ هفته تمرین در مردان چاق سالم :

تعداد صفحات :۱۸

هدف: هدف از این مطالعه، بررسی پاسخ ویسفاتین به فعالیت ورزشی حاد استقامتی پیش و پس از ۸ هفته تمریندر مردان چاق تمرین نکرده سالم بود. روش‌شناسی: بیست و دو آزمودنی (سن: ۸۳/۳±06/29 سال، وزن: ۶۸/۴±96/90 کیلوگرم، قد: ۸۸/۴±3/171 سانتی‌متر و شاخص توده بدن ۸/۱ ± 76/30 کیلوگرم بر مترمربع) به‌طور داوطلبانه در مطالعه حاضر شرکت کردند. آزمودنی‌ها به‌طور تصادفی به دو گروه تجربی (۱۱ نفر) و کنترل (۱۱ نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی در ۸ هفته تمرین استقامتی، سه بار در هفته، شرکت کردند. شدت فعالیت ورزشی پس از هفته چهارم از۶۰ درصد ضربان قلب بیشینه به ۶۵ تا ۷۰ درصد ضربان قلب بیشینه تا اتمام دوره تمرین افزایش یافت. آزمون فعالیت ورزشی حاد (فعالیت روی چرخ‌کار سنج، ۳۰ دقیقه با شدت ۶۰ درصد ضربان قلب بیشینه) قبل و پس از دوره تمرین انجام شد. نمونه‌های خونی نیز، قبل، بلافاصله بعد و ۳۰ دقیقه پس از فعالیت ورزشی حاد در دو مرحله قبل و پس از دوره تمرین استقامتی جهت اندازه­گیری تغییرات ویسفاتین پلاسما گرفته شد. یافته‌ها: نتایج با استفاده از آنوای دوطرفه با اندازه‌گیری مکرر نشان داد که تغییرات سطوح ویسفاتین پس از فعالیت ورزشی حاد (بلافاصله بعد و ۳۰ دقیقه بعد) نسبت به قبل فعالیت در آن جلسه در هر دو گروه کنترل و تجربی، قبل از دوره تمرینی، معنی­دار نبود. بعد از دوره تمرینی، سطوح ویسفاتین پس از فعالیت حاد در گروه تجربی به‌طور معنی­داری (بلافاصله و ۳۰ دقیقه) نسبت به قبل فعالیت در آن جلسه کاهش یافت و همچنین نسبت به زمان‌های مشابه با قبل از دوره تمرینی (بلافاصله بعد و ۳۰ دقیقه) پایین‌تر بود (۰۵/۰>p). سطوح استراحتی ویسفاتین پس از دوره تمرین کاهش یافت. وزن بدن، توده چربی و درصد چربی بدن گروه تجربی به‌طور معنی­داری پس از دوره تمرینی کاهش یافت (۰۵/0p<). VO2max برآورد شده گروه تجربی افزایش یافت اما توده بدون چربی آزمودنی‌ها تغییر معنی­داری نداشت.هیچ‌کدام از متغیرهای گروه کنترل تغییر معنی­داری نداشت. نتیجه‌گیری: این اطلاعات نشان می‌دهد که تمرین استقامتی در مردان چاق با کاهش سطوح استراحتی ویسفاتین پلاسما و چربی بدن همراه است. همچنین یک دوره تمرین استقامتی می‌تواند باعث کاهش غلظت پلاسمایی ویسفاتین در پاسخ به یک وهله فعالیت ورزشی حاد شود.