مقاله بررسی اثربخشی زوج درمانی سیستمی – رفتاری بر افزایش سازگاری زناشویی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی اثربخشی زوج درمانی سیستمی – رفتاری بر افزایش سازگاری زناشویی دارای ۲۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی اثربخشی زوج درمانی سیستمی – رفتاری بر افزایش سازگاری زناشویی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی اثربخشی زوج درمانی سیستمی – رفتاری بر افزایش سازگاری زناشویی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی اثربخشی زوج درمانی سیستمی – رفتاری بر افزایش سازگاری زناشویی :

تعداد صفحات :۲۵

هدف: خانواده بافت سالمی برای رشد و اصلاح است و وظیفه اصلی آن حمایت از فردیت یابی و در عین حال، ایجاد حس تعلق در بین اعضاء است. در واقع هر شخصیت در ماتریس اجتماعی خانواده متولد شده و پرورش می یابد و تنها در این چهارچوب تجربی است که فرد بالغ شده و به ثبات می‏رسد.از آنجایی که بروز ناسازگاری زناشویی یکی از مقدمات جدایی و طلاق می باشد و با توجه به اینکه اگر این مسأله به گونه ای حل و کنترل شود، ازدواج به جدایی ختم نمی شود، پژوهش حاضر بر آن است تا با توجه به ابعاد مختلف ناسازگاری زناشویی در زوج‏ها مدلی کارآمد را برای درمان آن ها ارائه دهد. روش: بر همین اساس، ۲۰ نفر (دو گروه ۱۰ نفری، ۵ زوج در هر گروه) از زوج‏های داوطلب به عنوان نمونه، از بین جامعه زوج‏های ساکن تهران، انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند و پس از اجرای پرسشنامه ناسازگاری زناشویی به عنوان پیش آزمون روی افراد هر دو گروه، افراد گروه آزمایش در معرض درمان سیستمی– رفتاری، قرار گرفتند. پس از اتمام هر دو گروه آزمایش و کنترل به پس آزمون پاسخ گفتند. یافته‌ها: نتایج حاصل در اجرای این تحقیق نشان دهنده آن است که زوج درمانی سیستمی – رفتاری بر میزان ناسازگاری زناشویی مؤثر است (۰۰۱.P>). نتیجه‌گیری:این مطلب مؤید آن است که مشکلات رابطه‏ای را می‏توان با درمان‏های رابطه‏ای از میان برد. با توجه به رویکرد ارتباط‏مدار درمان‏های سیستمی- رفتاری می‏توان معناداری این فرض را تبیین کرد. این نتیجه با اصول درمان های سیستمی همخوان است.