مقاله تنوع ژنتیکی شوکا (Capreolus capreolus) در استان های گلستان و مازندران براساس توالی ژن دی لوپ (D-loop) میتوکندری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله تنوع ژنتیکی شوکا (Capreolus capreolus) در استان های گلستان و مازندران براساس توالی ژن دی لوپ (D-loop) میتوکندری دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تنوع ژنتیکی شوکا (Capreolus capreolus) در استان های گلستان و مازندران براساس توالی ژن دی لوپ (D-loop) میتوکندری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تنوع ژنتیکی شوکا (Capreolus capreolus) در استان های گلستان و مازندران براساس توالی ژن دی لوپ (D-loop) میتوکندری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تنوع ژنتیکی شوکا (Capreolus capreolus) در استان های گلستان و مازندران براساس توالی ژن دی لوپ (D-loop) میتوکندری :

تعداد صفحات :۱۳

شوکا (Capreolus capreolus) کوچک­ ترین عضو خانواده گوزن­ ها (Cervidae) در ایران است. این گوزن در جهان دارای دو گونه اروپایی – آسیایی (C. capreolus) و سیبریایی (C. pygargus) است، که از نظر ریختی با یکدیگر متفاوت هستند. این گونه در ایران عمدتاً در مناطق جنگلی با پوشش زیرین نسبتاً متراکم، جنگل‌های جوان، جنگل‌های بین دشت و مناطق کوهستانی زیست می­ کند. هدف از اجرای این مطالعه شناخت تنوع ژنتیکی شوکای ایران در مناطق مورد مطالعه بر اساس ژن D-loop میتوکندری و کاربرد آن در برنامه­ ریزی­ های حفاظتی این گونه می­ باشد. تعداد ۸ نمونه از شوکای ایران از نقاط پراکنش گونه در استان مازندران و گلستان جمع­ آوری شد. پس از استخراج DNA از نمونه­ ها شامل بافت ماهیچه و سرگین، شاخ تکثیر بخشی از ناحیه کنترل DNA میتوکندری به طول ۳۶۶ جفت باز به کمک یک جفت پرایمر یونیورسال صورت گرفت. محصولات PCR پس از توالی­ یابی جهت بررسی و تعیین فاصله ژنتیکی و تنوع هاپلوتیپی با استفاده از نرم­ افزارهای MEGA5،DNASP5 و NetWork بررسی شدند. براساس نتایج به­ دست آمده، تعداد ۳ هاپلوتیپ و ۳ جایگاه چند شکلی تشخیص داده شد. هاپلوتیپ­ های مشترک بین نمونه­ های استان گلستان و مازندران وجود دارد که احتمال آن می­ رود ارتباط بین جمعیت­ های دو استان و وجود کریدور ارتباطی بین جمعیت­ های آن­ ها وجود داشته باشد. فاصله ژنتیکی جمعیت دو استان کم بوده و از نظر حفاظتی باید مورد بررسی دقیقی قرار گیرند تا این ارتباط قطع نشود.