مقاله بررسی اثرات سطوح مختلف بتائین و متونین به عنوان جاذب بر شاخص های رشد و بازماندگی فیل ماهیان جوان ( Huso huso Linnaeus 1758 )

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی اثرات سطوح مختلف بتائین و متونین به عنوان جاذب بر شاخص های رشد و بازماندگی فیل ماهیان جوان ( Huso huso Linnaeus 1758 ) دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی اثرات سطوح مختلف بتائین و متونین به عنوان جاذب بر شاخص های رشد و بازماندگی فیل ماهیان جوان ( Huso huso Linnaeus 1758 )  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی اثرات سطوح مختلف بتائین و متونین به عنوان جاذب بر شاخص های رشد و بازماندگی فیل ماهیان جوان ( Huso huso Linnaeus 1758 )،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی اثرات سطوح مختلف بتائین و متونین به عنوان جاذب بر شاخص های رشد و بازماندگی فیل ماهیان جوان ( Huso huso Linnaeus 1758 ) :

تعداد صفحات :۱۷

بمنظور بررسی تاثیر برخی از مواد جاذب در تغذیه فیل ماهیان جوان (Huso huso)، آزمایشی بمدت ۸ هفته در کارگاه تکثیر و پرورش ماهیان خاویاری آق قلا صورت گرفت. حهت انجام این کار، مواد جاذب (بتائین، متیونین و مخلوط بتائین + متیونین به نسبت مساوی) بمنظور افزایش رشد و بازماندگی به جیره غذایی فیل ماهیان جوان (Hoso hoso) در سه سطح مختلف ۱،۰.۵ و ۱.۵ درصد اضافه گردید. آزمایش درون مخازن پلی اتیلن ۵۰۰ لیتری که با حدود ۳۵۰ لیتر آب پر شده بودند، انجام گرفت. ۲۰ عدد فیل ماهی جوان (متوسط وزن ۲۸.۲±2.63 گرم) درون مخازن ذخیره سازی و روزانه در ۶ وعده تا حد سیری کامل تغذیه شدند. در پایان دوره آزمایش عوامل رشد و بازماندگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها به روش فاکتوریل و با استفاده از بسته های نرم افزاری Excel وSPSS انجام گردید. مقایسه میانگین تیمارها به کمک آزمون چند دامنه ای دانکن انجام شد و وجود یا عدم وجود اختلاف معنی دار در سطح احتمال ۵ درصد (P=0.05) تعیین گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که افزودن مواد جاذب در جیره غذایی سبب افزایش وزن، ضریب رشد ویژه (SGR)، نسبت بازده پروتئین (PER)، میزان بهره برداری از پروتئین خالص (NPU)، فاکتور وضعیت (CF)، بازماندگی و شاخص قیمت نسبت به تیمار شاهد و کاهش میزان ضریب تبدیل غذایی (FCR) شده است. حداکثر افزایش وزن بدن، درصد افزایش وزن بدن، ضریب رشد ویژه(SGR) ، نسبت بازده پروتئین (PER)، میزان بهره برداری از پروتئین خالص (NPU)، فاکتور وضعیت (CF) و بازماندگی و همچنین حداقل ضریب تبدیل غذایی (FCR) و شاخص قیمت در سطوح بتائین ۰.۵درصد و متیونین ۱ نسبت به شاهد تفاوت معنی داری را از خود نشان دادند و در سایر تیمارها این تفاوت معنی دار نبود (P≤0.05).