دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور مقاله تأثیر غلظت‌های مختلف نیتروژن، فسفر و پتاسیم بر برخی ویژگی‌های کمی و کیفی توتفرنگی در کشت هیدروپونیک
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
مقاله تأثیر غلظت‌های مختلف نیتروژن، فسفر و پتاسیم بر برخی ویژگی‌های کمی و کیفی توتفرنگی در کشت هیدروپونیک دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله تأثیر غلظت‌های مختلف نیتروژن، فسفر و پتاسیم بر برخی ویژگی‌های کمی و کیفی توتفرنگی در کشت هیدروپونیک کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تأثیر غلظت‌های مختلف نیتروژن، فسفر و پتاسیم بر برخی ویژگی‌های کمی و کیفی توتفرنگی در کشت هیدروپونیک،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن مقاله تأثیر غلظت‌های مختلف نیتروژن، فسفر و پتاسیم بر برخی ویژگی‌های کمی و کیفی توتفرنگی در کشت هیدروپونیک :
تعداد صفحات :۲۱
به منظور بررسی تأثیر غلظت نیتروژن، پتاسیم و فسفر بر عملکرد و شاخصهای رشد توتفرنگی رقم سلوا در شرایط کشت هیدروپونیک، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار اجرا شد. محیط کشت به کار رفته در این مطالعه مخلوط کوکوپیت و پرلیت به ترتیب به نسبت ۷۰% و ۳۰ درصد بود. تیمارها شامل عناصر پر نیاز نیتروژن در سه سطح ۱۰۰ ، ۱۳۰ و ۱۶۰ میلیگرم در لیتر از منبع نیترات آمونیوم، فسفر در سه سطح ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ میلیگرم در لیتر از منبع پتاسیم دیهیدروژنفسفات و پتاسیم در سه سطح ۱۹۰،۱۶۰ و ۲۲۰ میلیگرم در لیتر از منبع سولفات پتاسیم بودند. نمونهبرداری در پایان دوره میوهدهی انجام شد و وزن تر و خشک اندام هوایی، سطح برگ، وزن میوه، اسید قابل تیتر، مواد جامد محلول، عملکرد و تعداد میوه در بوته ثبت گردید. نتایج آنالیز واریانس نشان داد که سطوح مختلف نیتروژن، فسفر و پتاسیم تأثیر معنیداری بر عملکرد و شاخصهای رشد توتفرنگی داشتند. تیمار N160P100K190 بیشترین وزن تر و خشک اندام هوایی و سطح برگ را تولید کرد و تیمارهای N130P100K160 و N100P75K220 بیشترین عملکرد را به ترتیب با میانگین ۲۷/۷۹ و ۷۷/۷۷ گرم در بوته حاصل کردند و اختلاف معنیداری با یکدیگر نداشتند. تیمارهای N130P50K220، N130P75K190 و N130P100K160 به ترتیب با میانگین ۳/۱۰، ۳۸/۹ و ۶۵/۷ گرم بیشترین وزن میوه را تولید کردند. میزان اسیدیته قابل تیتر و درصد مواد جامد محلول با افزایش سطوح تیمارهای مورد مطالعه افزایش یافت. به طور کلی تیمار N130P100K160 به دلیل تولید توتفرنگی با صفات کمی و کیفی مطلوب و نیز به دلیل پایین‌تر بودن سطح عناصر غذایی که منجر به ایجاد شوری کمتری در محیط کشت میشود، مناسب‌تر از سایر غلظتها ارزیابی شد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
