مقاله بررسی تاثیر دی-اکتیل سدیم سولفوسوکسینات در کارایی کنه‌کش هگزی تیازوکس (EC 10%) جهت کنترل کنه تارتن دولکه‌ای، Tetranychus urticae Koch، روی خیار

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی تاثیر دی-اکتیل سدیم سولفوسوکسینات در کارایی کنه‌کش هگزی تیازوکس (EC 10%) جهت کنترل کنه تارتن دولکه‌ای، Tetranychus urticae Koch، روی خیار دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی تاثیر دی-اکتیل سدیم سولفوسوکسینات در کارایی کنه‌کش هگزی تیازوکس (EC 10%) جهت کنترل کنه تارتن دولکه‌ای، Tetranychus urticae Koch، روی خیار  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی تاثیر دی-اکتیل سدیم سولفوسوکسینات در کارایی کنه‌کش هگزی تیازوکس (EC 10%) جهت کنترل کنه تارتن دولکه‌ای، Tetranychus urticae Koch، روی خیار،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی تاثیر دی-اکتیل سدیم سولفوسوکسینات در کارایی کنه‌کش هگزی تیازوکس (EC 10%) جهت کنترل کنه تارتن دولکه‌ای، Tetranychus urticae Koch، روی خیار :

تعداد صفحات :۱۷

عوامل مختلفی در افزایش کارایی آفت‌کش­ها تاثیر دارند که از مهمترین آنها می­توان به مواد افزودنی (ادجوانت­ها) اشاره کرد. کنه تارتن دولکه‌ای، Tetranychus urticae، از مهمترین آفات محصولات گلخانه­ای بخصوص خیار می­باشد که سالانه هزینه­های زیادی صرف مبارزه و کنترل خسارت آن می­شود. به منظور بررسی اثرات دی اکتیل سدیم سولفوسوکسینات به عنوان یک ماده افزودنی (پخش­کننده و خیس­کننده) در کارایی کنه­ش هگزی تیازوکس (نیسورون® EC 10%) روی کنه تارتن دولکه­ای، آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در دو منطقه چاه اکرمی و اشکذر یزد انجام شد. تیمارها شامل کنه‌کش هگزی تیازوکس در دز توصیه شده (۱۰۰ میلی­لیتر در ۱۰۰ لیتر آب) به عنوان شاهد، کنه‌کش هگزی تیازوکس (با ۵ درصد کاهش دز)+ دی-اکتیل سدیم سولفوسوکسینات، کنه‌کش هگزی تیازوکس (با ۱۰ درصد کاهش دز) + دی-اکتیل سدیم سولفوسوکسینات، کنه‌کش هگزی تیازوکس (با ۱۵ درصد کاهش دز)+ دی-اکتیل سدیم سولفوسوکسینات و کنه‌کش هگزی تیازوکس (با ۲۰ درصد کاهش دز)+ دی-اکتیل سدیم سولفوسوکسینات بود. دی-اکتیل سدیم سولفوسوکسینات در دز توصیه شده ۷۵ میلی­لیتر در ۱۰۰ لیتر آب بکار برده شد. نمونه­برداری از کنه‌های زنده در فواصل یک روز قبل از سمپاشی، و به ترتیب با فواصل زمانی ۱، ۲، ۳، ۷، ۱۰، ۱۵ و ۲۱ روز بعد از سمپاشی انجام شد. نتایج بدست آمده نشان داد تیمار کنه‌کش به تنهایی در فواصل زمانی ابتدایی نمونه­برداری کارایی خوبی دارد (اشکذر ۵۷/۰ ± 97 ، چاه اکرمی ۸/۰± 93/95) ولی با گذشت زمان از کارایی آن کاسته شده است. افزودن دی-اکتیل سدیم سولفوسوکسینات به کنه‌کش نقش بسزایی در افزایش کارایی (۲۵ درصد نسبت به کنه­کش با دز توصیه شده در ۱۵ روز بعد از سمپاشی)، کاهش دز مصرفی (۱۵ درصد دز توصیه شده) و همچنین دوام اثر بخشی کنه‌کش در طول مدت زمان آزمایش داشت.