مقاله تأثیر متفورمین در پیامد تلقیح داخل رحمی در بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم و غیر مقاوم به انسولین

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله تأثیر متفورمین در پیامد تلقیح داخل رحمی در بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم و غیر مقاوم به انسولین دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تأثیر متفورمین در پیامد تلقیح داخل رحمی در بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم و غیر مقاوم به انسولین  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تأثیر متفورمین در پیامد تلقیح داخل رحمی در بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم و غیر مقاوم به انسولین،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تأثیر متفورمین در پیامد تلقیح داخل رحمی در بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم و غیر مقاوم به انسولین :

تعداد صفحات :۱۸

مقدمه: سندرم تخمدان پلی کیستیک، شایع ترین علت ناباروری به دلیل عدم تخمک گذاری است و مقاومت به انسولین، بالا بودن شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به باسن، عوامل خطر شناخته شده در پیامد نامطلوب درمان نازایی و پاسخ بالینی به متفورمین می باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر متفورمین در پیشگویی نتایج درمانی تلقیح داخل رحمی در بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم و غیرمقاوم به انسولین و بررسی تأثیر مقاومت به انسولین، شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به باسن بر روی آن انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی غیر تصادفی در طی سال های ۹۱-۱۳۹۰ بر روی ۷۴ زن نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک داوطلب IUI و مراجعه کننده به درمانگاه نازایی بیمارستان میرزا کوچک خان تهران انجام شد. بیماران بر اساس تست تحمل گلوکز و سطح انسولین پلاسما به دو گروه مقاوم به انسولین و غیر مقاوم به انسولین و بر اساس شاخص توده بدنی به ۴ گروه تقسیم شدند. برای تمام بیماران متفورمین با دوز ۵۰۰ میلی گرم، ۳ بار در روز، ۶ هفته قبل از شروع سیکل IUI تجویز شد و سپس هر دو گروه جهت انجام IUI، تحت درمان با داروهای القاء تخمک گذاری قرار گرفتند. یافته ها با استفاده از آزمون های آماری تی تست و آنووا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: از ۷۴ زن مورد مطالعه، ۳۷ نفر مقاوم به انسولین و ۳۷ نفر غیر مقاوم به انسولین بودند. درمان با متفورمین باعث افزایش درصد تخمک گذاری، افزایش میانگین اندازه فولیکول، نتیجه مثبت تست بارداری، حاملگی بالینی و عوارض جانبی در گروه مقاوم به انسولین شد ولی این تفاوت ها از نظر آماری معنی دار نبود (۰۵/۰<p). ولی دو گروه از نظر شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به باسن تفاوت معنی داری داشتند (۰۲/۰= p).11 نفر (۷/۲۹%) در گروه مقاوم به انسولین و ۹ نفر (۳/۲۴%) در گروه غیر مقاوم باردار شدند ولی این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود (۰۵/۰<p). در شاخص های چهارگانه نیز دو گروه از نظر نتایج IUI و بارداری تفاوت معنی داری نداشتند (۰۵/۰=p). ولی در بیماران با وزن بالا (۳۰-۲۵ =BMI) در هر دو گروه، درصد بارداری بیشتری مشاهده شد. نتیجه گیری: می توانمتفورمین را به تمام بیماران PCOS بدون توجه به مقاوم و غیر مقاوم بودن به انسولین تجویز کرد و در ضمن شاخص توده بدنی، پیش بینی کننده بهتری در میزان پاسخ دهی به مصرف متفورمین می باشد.