دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور مقاله بررسی بروز آنتی ژن های MDM2 و P53 در کیستهای دنتیجروس، رادیکولار و رزیجوال به روش ایمنوهیستوشیمی
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
مقاله بررسی بروز آنتی ژن های MDM2 و P53 در کیستهای دنتیجروس، رادیکولار و رزیجوال به روش ایمنوهیستوشیمی دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله بررسی بروز آنتی ژن های MDM2 و P53 در کیستهای دنتیجروس، رادیکولار و رزیجوال به روش ایمنوهیستوشیمی کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی بروز آنتی ژن های MDM2 و P53 در کیستهای دنتیجروس، رادیکولار و رزیجوال به روش ایمنوهیستوشیمی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن مقاله بررسی بروز آنتی ژن های MDM2 و P53 در کیستهای دنتیجروس، رادیکولار و رزیجوال به روش ایمنوهیستوشیمی :
تعداد صفحات :۱۳
مقدمه: کیست دنتیجروس (شایع‌ترین کیست دندانی تکاملی)، کیست پریآپیکال (شایع‌ترین کیست فکی) و کیست رزیجوال ممکن است دچار ترانسفورماسیون های نئوپلاستیک گردند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین تظاهر MDM2 و P53(تنظیم کننده های چرخه سلولی) با فعالیت تکثیری و ترانسفورماسیون احتمالی این کیستها بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، تظاهر MDM2 و P53 در ۶۰ نمونه از بلوک های پارافینی (از هر کیست ۲۰ نمونه) تحت بررسی ایمنوهیستوشیمی قرار گرفتند. نمونهها از نظر تعداد سلول های رنگ پذیرفته شده، شدت رنگپذیری و موقعیت بروز نشانگر در سه منطقه از اپیتلیوم کیست مورد مطالعه قرار گرفتند. آزمون های آماری مورد استفاده عبارت بود از: One way ANOVAو Tukey test برای مقایسه میزان بروز نشانگرها در گروههای مورد مطالعه، Kruskal-Wallis برای مقایسه شدت رنگپذیری و Kendall جهت بررسی ارتباط و همبستگی نشانگرها.
یافته‌ها: کیست پریآپیکال از نظر بروز نشانگر، کاملاًً بروز مثبت داشت. شدت، درصد و عمق نفوذ MDM2 بسیار بیشتر از P53بود. بروز نشانگرها در کیست رزیجوال اکثراً با درصد بالایی آن هم اغلب در تمام ضخامت اپیتلیوم همراه بود اما در کیست دنتیجروس اکثر نمونهها بروز ضعیف و اغلب بازالی را نشان می دادند. اختلاف معنیدار از لحاظ تظاهر (۰۱/0P=) P53و (۰۳/0P=) MDM2 به طور جداگانه در سه کیست مشاهده گردید و همچنین از نظر درصد (۰۳/0P=) و شدت (۰۱/0P=) بروز MDM2 بین سه کیست رابطه معنی‌داری پیدا شد. همبستگی مثبتی بین تظاهر P53 و MDM2 نیز مشاهده گردید (۰۰۱/0P<).
نتیجه گیری: افزایش بروز نشانگرهای P53 و MDM2 در کیست رزیجوال هماهنگ می باشد ولی در کیست پریآپیکال با هم کاملاً متفاوت بوده است و از سوی دیگر کیست دنتیجروس قادر به بروز قوی هیچکدام از نشانگرها نمی باشد. ولی در مجموع می‌توان گفت افزایش بروز نشانگر می‌تواند با پاتوژنز و احتمالاً تغییرات نئوپلاستیک آنها مرتبط باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
