مقاله بررسی نقش عوامل مؤثر بر آغاز جنگ تحمیلی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی نقش عوامل مؤثر بر آغاز جنگ تحمیلی دارای ۴۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی نقش عوامل مؤثر بر آغاز جنگ تحمیلی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی نقش عوامل مؤثر بر آغاز جنگ تحمیلی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی نقش عوامل مؤثر بر آغاز جنگ تحمیلی :

تعداد صفحات :۴۶

معمولاً وقتی کشوری تصمیم به جنگ با یک دولت دیگر می‌گیرد به پیروزی خود در جنگی که آغاز می‌کند، مطمئن است. عراق پس از انعقاد معاهده‌ی ۱۹۷۵ با ایران، فرصتی یافته بود تا به طور مرتب بر قدرت نظامی خود بیفزاید و با استفاده از نیروهای مسلح، نفوذ خویش را در منطقه گسترش دهد. با روی کار آمدن صدام حسین در تیر ۱۳۵۸، ساختار حکومت دیکتاتوری در حکومت عراق به نهایت خود رسید و جاه‌طلبی‌های صدام اساس رفتار این کشور با همسایگان خود شد. طرح و برنامه‌ی عراق برای جنگ با ایران و رسیدن به اهداف تعیین شده جهت اشغال استان خوزستان بیش از چند روز نبود. تصور عراق از نیل به یک پیروزی سریع بر جمهوری‌اسلامی ایران، او را در دام جنگی ویران‌گر و مخرب انداخت که نزدیک به ۸ سال به طول انجامید. در این مقاله به نقش عوامل مؤثر بر تصمیم‌گیری عراق در جنگ با جمهوری‌اسلامی پرداخته می‌شود. فرضیه‌ی مقاله بر این است که حزب بعث عراق به رهبری صدام حسین معتقد بود که با پیروزی انقلاب اسلامی -که به خصومت امریکا و اعراب با جمهوری‌اسلامی انجامید- قدرت سیاسی و نظامی ایران تضعیف شده است و عراق می‌تواند با شروع جنگی همه‌جانبه با ایران در بدترین حالت بر اروندرود تسلط یابد و با تغییر مرزهای این کشور، مالک رودخانه‌ی اروند شود. همچنین با درگیر کردن جمهوری‌اسلامی در یک جنگ، می‌تواند از خطر سرایت انقلاب‌اسلامی به مردم عراق جلوگیری کند و به نقش مهم ایران در خلیج فارس و قدرت منطقه‌یی این کشور پایان دهد. از زمان تشکیل کشور عراق در سال ۱۲۹۹، به ویژه پس از کودتای حزب بعث در عراق در سال ۱۳۴۷، نه تنها اکثریت مردم این کشور در تصمیم‌گیری‌های سیاسی هیچ‌گونه نقشی نداشتند، بلکه عملاً آن‌ها به گروگان رهبران حزب بعث درآمده بودند. در دوران حکومت ۲۳ ساله‌ی صدام حسین نیز عملاً عراق به یک پادگان نظامی تبدیل شده بود و مردم در خوف و ناامنی به سر می‌بردند. در چنین دورانی بود که صدام جنگ با ایران را با شدت هر چه بیش‌تر آغاز کرد و ادامه داد