مقاله تعیین گونه و نژاد قارچ های عامل سفیدک سطحی خیار وکدو در مزارع جالیز استان آذربایجان شرقی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله تعیین گونه و نژاد قارچ های عامل سفیدک سطحی خیار وکدو در مزارع جالیز استان آذربایجان شرقی دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تعیین گونه و نژاد قارچ های عامل سفیدک سطحی خیار وکدو در مزارع جالیز استان آذربایجان شرقی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تعیین گونه و نژاد قارچ های عامل سفیدک سطحی خیار وکدو در مزارع جالیز استان آذربایجان شرقی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تعیین گونه و نژاد قارچ های عامل سفیدک سطحی خیار وکدو در مزارع جالیز استان آذربایجان شرقی :

تعداد صفحات :۲۴

جهت شناسایی عامل بیماری سفیدک سطحی خیار و کدو در سطح استان آذربایجان شرقی از نیمه خرداد تا پایان شهریور در ماه ۱۳۸۶ از مزارع مهم خیار و کدو در شهرستان های تبریز، اهر، باسمنج، سراب و شبستر که از مراکز مهم تولید محصولات فوق در استان هستند، نمونه برداری به عمل آمد. شناسایی هر کدام از جدایه ها با استفاده از مورفولوژی کنیدی ها و کاسموتسیوم صورت گرفت. از مجموع ۴۸ جدای جمع آوری شده، ۷۷درصد جدایه ها گون G. cichoracearum و ۲۳ درصد گون P. xanthiiبودند. بنابراین گون G. cichoracearum از فراوانی و توسع بیشتری در سطح استان برخوردار است. تعیین نژاد جدایه ها با استفاده از ۱۰ رقم افتراقی خربزه به نام های Iran H ،Vederantis،MR1، PMR45 ، PMR5، Edisto 47 ، Nantais oblog ، PI 414723 ، PI 124112 و WMR 29 انجام گرفت. برای اینکار از روش مایه زنی قرص های برگی استفاده شد و بعد از گذشت ۱۵ روز با توجه به آلودگی یا عدم آلودگی هر یک از ارقام افتراقی طبق جدول ارائه شده توسط پیترات تعیین نژاد صورت گرفت. از مجموع ۳۷ جدای G. cichoracearum، ۲۶ جدایه تعیین نژاد شد که ۱۹ جدایه نژاد صفر و هفت جدای دیگر نژاد ۱ معرفی شدند. همچنین از مجموع ۱۱ جدای P. xanthiiهشت جدایه تعیین نژاد شد که همگی متعلق به نژاد صفر هستند.از طرف دیگر ارزیابی میزان مقاومت ارقام افتراقی به جدایه های تهیه شده نشان داد که رقم افتراقی Iran H با میانگین آلودگی ۱۳/۱۵درصد حساس ترین رقم و Edisto 47 با میانگین ۵۶/۱ درصد نسبت به گون G. cichoracearum نسبتا” مقاوم است . ارقام PMR 5 ,MR-1 ,PI 414723 و Nantais oblog هیچ گونه علایمی از سفیدک نسبت به جدایه های این گونه نداشتند و کاملا”مقاوم شناخته شدند. همچنین رقم Iran H با میانگین آلودگی ۷۲/۱۵ درصد نسبت به رقم Vederantis با میانگین ۵/۷ درصد از حساسیت بیشتری نسبت به گون P. xanthii برخوردار است. بقی ارقام نسبت به جدایه های این گونه مقاوم بوده و هیچگونه آثار آلودگی در آن ها رویت نشد.