مقاله بررسی پراکنش، فراوانی و اهمیت نسبی قارچ های بیماریزای طوقه و ریشه ماش در استان خوزستان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی پراکنش، فراوانی و اهمیت نسبی قارچ های بیماریزای طوقه و ریشه ماش در استان خوزستان دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی پراکنش، فراوانی و اهمیت نسبی قارچ های بیماریزای طوقه و ریشه ماش در استان خوزستان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی پراکنش، فراوانی و اهمیت نسبی قارچ های بیماریزای طوقه و ریشه ماش در استان خوزستان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی پراکنش، فراوانی و اهمیت نسبی قارچ های بیماریزای طوقه و ریشه ماش در استان خوزستان :

تعداد صفحات :۲۴

گیاه ماش با نام علمی Vigna radiata (Wilczek) به دلیل دارا بودن پروتئین بالا، دوره کشت کوتاه و گرمادوست بودن از حبوبات مهم کشت شده در مناطق گرم و نیمه­گرم جهان می­باشد. در ایران این محصول در سطح وسیعی در خوزستان کشت شده و در مقایسه با سایر استان­ها از اهمیت بیشتری برخوردار است. از بیماری­های مهم این گیاه بیماری­های قارچی طوقه و ریشه است که در سراسر دنیا دارای اهمیت می­باشد. در این تحقیق به بررسی و شناخت بیماری­های طوقه و ریشه ماش در استان خوزستان پرداخته شد و اهمیت، فراوانی و پراکنش این عوامل مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور در تابستان و پائیز سال ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰ از مناطق عمده ماش کاری استان خوزستان شامل ملاثانی، دزفول، شوشتر، آبید، گتوند، رامهرمز و سوسنگرد ۷۸ نمونه جمع­آوری شد و از نمونه­های جمع­آوری شده قارچ­هایFusariun solani ,Rhizoctonia solani و Macrophomina phaseolina جداسازی گردید. قارچ­های فوق در اکثر مناطق استان مشاهده شد. بررسی آماری داده­ها حاکی از آن بود که قارچ M. phaseolina با ۵۱/۷۰ درصد مهمترین عامل پژمردگی و خشکیدگی این گیاه در استان خوزستان می­باشد و قارچ­های R. solani با ۹۵/۱۷ درصد وF. solani با ۵۴/۱۱ درصد در درجه بعدی اهمیت قرار دارند. همچنین مشخص گردید که جدایه­های قارچ M. phaseolina جداسازی شده از ماش از نظر حساسیت به کلرات به دو گروه حساس با ۳/۷۷ درصد و مقاوم با ۷/۲۲ درصد تقسیم می­شوند. جدایه­های حساس به کلرات دارای فنوتیپ­های محدود و پروش بوده و جدایه­های مقاوم به کلرات دارای فنوتیپ متراکم بود. بررسی آماری بیماریزایی فنوتیپ­های مختلف ماکروفومینا نشان داد که جدایه­های مقاوم به کلرات با فنوتیپ متراکم شدیدا بیماریزا بوده و پس از آن جدایه­های حساس به کلرات با فنوتیپ پروش قرار داشتند و جدایه­های حساس با فنوتیپ محدود از دو گروه دیگر کم آزارتر بودند.