دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور مقاله پیوندزنی زنجیرهای پلی‌استیرن به لبه نانولایه‌های گرافن به روش پیوندزنی از میان با استفاده از پلیمرشدن انتقال زنجیر افزایشی- جدایشی بازگشت‌پذیر
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
مقاله پیوندزنی زنجیرهای پلی‌استیرن به لبه نانولایه‌های گرافن به روش پیوندزنی از میان با استفاده از پلیمرشدن انتقال زنجیر افزایشی- جدایشی بازگشت‌پذیر دارای ۲۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله پیوندزنی زنجیرهای پلی‌استیرن به لبه نانولایه‌های گرافن به روش پیوندزنی از میان با استفاده از پلیمرشدن انتقال زنجیر افزایشی- جدایشی بازگشت‌پذیر کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله پیوندزنی زنجیرهای پلی‌استیرن به لبه نانولایه‌های گرافن به روش پیوندزنی از میان با استفاده از پلیمرشدن انتقال زنجیر افزایشی- جدایشی بازگشت‌پذیر،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن مقاله پیوندزنی زنجیرهای پلی‌استیرن به لبه نانولایه‌های گرافن به روش پیوندزنی از میان با استفاده از پلیمرشدن انتقال زنجیر افزایشی- جدایشی بازگشت‌پذیر :
تعداد صفحات :۲۲
نانولایه‌های گرافن با لبه عامل‌دارشده با زنجیرهای پلی‌استیرن به روش، پیوندزنی از میان و پلیمرشدن افزایشی-جدایشی برگشت‌پذیر (RAFT) تهیه شد. بدین منظور، ابتدا عامل اصلاح‌کننده با پیوند دوگانه (MD) تهیه شد. پس از اصلاح لبه گرافن اکسید (GO) با دو مقدار متفاوت از MD و تهیه گرافن‌های اصلاح‌شده با مقدار کم MD (LFG) و زیاد MD (HFG)، پلیمرشدن RAFT درجا برای پیوندزنی زنجیرهای پلی‌استیرن به لبه نانوصفحه‌ها با دو چگالی پیوند متفاوت به‌کار گرفته شد. آزمون طیف‌سنجی زیرقرمز نشان داد، اصلاح‌کننده MD و زنجیرهای پلی‌استیرن بر لبه نانولایه‌ها پیوند خورده‌اند. رنگ‌نگاری گازی نشان داد، درصد تبدیل با افزایش مقدار گرافن اصلاح‌شده و نیز مقدار چگالی پیوند (CD) کاهش می‌یابد. متوسط عددی وزن مولکولی و شاخص پراکندگی با استفاده از روش رنگ‌نگاری ژل تراوایی بررسی شد. با افزایش مقدار گرافن اصلاح‌شده، وزن مولکولی زنجیرهای اتصال‌یافته کاهش و شاخص چندتوزیعی (PDI) آن‌ها افزایش یافت. با افزایش چگالی پیوند، وزن مولکولی کاهش یافته و PDI تغییر چندانی نمی‌کند. آزمون گرماوزن‌سنجی نشان داد، مقدار باقی‌مانده در دمای ۶۰۰C برای LFG و HFG به ترتیب برابر با ۴۵/۱ و %۴۶/۸ بود. با افزایش چگالی پیوندی، مقدار تخریب مربوط به پلی‌استیرن افزایش و با افزایش مقدار گرافن کاهش یافت. نتایج پراش پرتو X برای بررسی فاصله بین صفحه‌های گرافن در اثر اصلاح به‌کار گرفته شد. تصاویر میکروسکوپی الکترونی پویشی و عبوری نشان داد، وضوح صفحه‌های گرافن با اکسایش و پوشش با زنجیر پلی‌استیرن از بین رفته است.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
