مقاله بررسی تنوع ژنتیکی برخی از توده¬های محلی طالبی ایرانی با استفاده از نشانگرهای مولکولی ریزماهواره

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی تنوع ژنتیکی برخی از توده¬های محلی طالبی ایرانی با استفاده از نشانگرهای مولکولی ریزماهواره دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی تنوع ژنتیکی برخی از توده¬های محلی طالبی ایرانی با استفاده از نشانگرهای مولکولی ریزماهواره  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی تنوع ژنتیکی برخی از توده¬های محلی طالبی ایرانی با استفاده از نشانگرهای مولکولی ریزماهواره،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی تنوع ژنتیکی برخی از توده¬های محلی طالبی ایرانی با استفاده از نشانگرهای مولکولی ریزماهواره :

تعداد صفحات :۱۳

در این بررسی تنوع ژنتیکی بین ۴۱ توده محلی طالبی (Cucumis melo L.)  به همراه دو رقم خربزه (Cucumis sativus L.) از طریق تنوع در توالی­های تکراری کوتاه با استفاده از ۱۲ جفت آغازگر ریزماهواره مورد ارزیابی قرار گرفت. دی ان آی ژنومی استخراج شده از نمونه­های گیاهی با این آغازگرها تکثیر و محصولات حاصل با استفاده از ژل پلی اکریل آمید واسرشته ساز الکتروفورز شدند. در هفت توده مکان­های ژنی سه یا چهار باندی مشاهده شد و احتمال می­رود که این توده­ها پلی­پلوئید باشند. تعداد کل ۹۸ آلل با متوسط ۹/۴ آلل به ازا هر ترکیب آغازگری شناسایی شدند. فواصل ژنتیکی میان ژنوتیپ­ها از صفر تا ۷۶/۰ متغیر بود. میانگین فاصله ژنتیکی (بر حسب ضریب تشابه نی) در میان ژنوتیپ ها ۲۱۹/۰ بود. میانگین محتوای اطلاعات چندشکلی برای مکان­های ژنی تکثیر شده ۵۴۲/۰ بود. بیش­ترین میزان محتوای اطلاعات چند شکلی مربوط به CMCT134b و معادل ۷۷۱۶/۰ بود، مکان­های ژنی CMTC168، CMBR43 و CMAT141 بیش­ترین مقدار PIC (محتوای اطلاعات چند­شکلی) را به­خود اختصاص داده بودند از مکان­های ژنی با میزان PIC بالا می­توان برای بررسی­های بعدی استفاده کرد. روابط ژنتیکی بین توده­های مورد ارزیابی با استفاده از تجزیه خوشه­ای به­روش UPGMA بر اساس ماتریس ضرایب تشابه مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز خوشه­بندی، توده­ها را به ۱۱ گروه عمده تقسیم کرد. در دندروگرام تنوع ژنتیکی طالبی­های ایرانی در گروه­هایی متفاوت از رقم­های خارجی، خصوصاً فرانسوی قرار گرفتند که تایید کننده تفاوت زیاد طالبی­های ایران با آن­ها می­باشد. بیش­ترین تفاوت بین ژنوتیپ­های محلی داراب و آمریکایی و برابر ۷۶ درصد بود. رابطه قابل توجهی بین تنوع ژنتیکی و جغرافیایی مشاهده نشد، با این­حال در داخل خوشه­ها (گروه­ها) و به­خصوص درگروه ۲ در این زمینه ارتباطاتی دیده شد. توده­های تتراپلوئید احتمالی عمدتاً در گروه اول قرار گرفتند. نمودار دو بعدی (تجزیه به مولفه­های اصلی) تطابق خوبی با دندروگرام تنوع ژنتیکی داشت.