مقاله گاهنگاری محوطه ی باستانی کُن بینو (تل گوینه) بر اساس مطالعه ی سفال های به دست آمده از بررسی روشمند

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله گاهنگاری محوطه ی باستانی کُن بینو (تل گوینه) بر اساس مطالعه ی سفال های به دست آمده از بررسی روشمند دارای ۲۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله گاهنگاری محوطه ی باستانی کُن بینو (تل گوینه) بر اساس مطالعه ی سفال های به دست آمده از بررسی روشمند  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله گاهنگاری محوطه ی باستانی کُن بینو (تل گوینه) بر اساس مطالعه ی سفال های به دست آمده از بررسی روشمند،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله گاهنگاری محوطه ی باستانی کُن بینو (تل گوینه) بر اساس مطالعه ی سفال های به دست آمده از بررسی روشمند :

تعداد صفحات :۲۹

با وجود انجام فعالیت‌های باستان‌شناختی متعدد طی سده‌ی اخیر در استان خوزستان، توجه چندانی به بخش‌های شرقی این استان، از جمله شهرستان بهبهان نشده است. شرایط جغرافیایی و زیست‌محیطی مناسب، از جمله رودخانه‌های دائمی، دشت حاصلخیز و موقعیت ارتباطی و تجاری این شهرستان و در مقابل نبود و فقر اطلاعات باستان‌شناختی جامع از ادوار مختلف فرهنگی، انجام یک مطالعه و بررسی روشمند بر روی یکی از محوطه‌های بزرگ و شاخص منطقه را ضروری می‌نماید. بدین‌منظور، بررسی روشمند محوطه‌ی باستانی کن‌بینو، به‌عنوان بزرگترین محوطه‌باستانی شناسائی شده در بخش زیدون، واقع در نیمه‌ی جنوبی شهرستان، با استفاده از روش «نمونه‌برداری روشمند طبقه‌بندی شده»، به انجام رسیده است. در این مقاله پرسش اصلی این است که محوطه کن‌بینو در چه دوره یا دوره‌هایی مسکون بوده است؟ بنابراین در همین راستا سعی شده است که با تکیه بر نتایج حاصل از گونه‌شناختی و مقایسات تطبیقی نمونه‌های سفالین به‌دست آمده از بررسی روشمند، به گاهنگاری و شناخت دوره‌های استقراری محوطه پرداخته شود. مطالعه نمونه‌های سفالی نشان می‌دهد که این محوطه در دوره‌ی پیش از تاریخ، از حدود اوایل هزاره ششم ق.م. تا اوایل هزاره چهارم ق.م. مسکون بوده و پس از آن احتمالاً یک وقفه استقراری تا اوایل هزاره سوم ق.م. در محوطه به‌وجود آمده است. اما هم‌زمان با شروع دوره‌ی ایلام، بار دیگر محوطه‌ی مسکون شده و این استقرار تا قرون متأخر اسلامی و هم‌زمان با دوره‌ی صفوی ادامه داشته است.