مقاله اندیشه تأسیس دولت مقتدر مرکزی پس از انقلاب مشروطیت (مطالعه موردی: اندیشه‌های ملک‌الشعراء بهار)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله اندیشه تأسیس دولت مقتدر مرکزی پس از انقلاب مشروطیت

(مطالعه موردی: اندیشه‌های ملک‌الشعراء بهار) دارای ۴۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اندیشه تأسیس دولت مقتدر مرکزی پس از انقلاب مشروطیت

(مطالعه موردی: اندیشه‌های ملک‌الشعراء بهار)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اندیشه تأسیس دولت مقتدر مرکزی پس از انقلاب مشروطیت

(مطالعه موردی: اندیشه‌های ملک‌الشعراء بهار)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اندیشه تأسیس دولت مقتدر مرکزی پس از انقلاب مشروطیت

(مطالعه موردی: اندیشه‌های ملک‌الشعراء بهار) :

تعداد صفحات :۴۳

مقاله اندیشه تأسیس دولت مقتدر مرکزی پس از انقلاب مشروطیت

(مطالعه موردی: اندیشه‌های ملک‌الشعراء بهار)

دکتر محسن خلیلی تاریخ دریافت: ۲۶/۱۰/۸۶

دکتر عباس کشاورز شکری تاریخ پذیرش: ۲۰/۰۱/۸۷

چکیده

محمدتقی بهار، «مالک ملک سخن» نامیده شده است. ادیبی گران‌‌مایه که در دوران معاصر، نماینده سترگ «نظم قدیم» بود. وی تنها یک ادیب و شاعر نبود بلکه افزون بر پژوهش‌های ادبی، کوشش‌های سیاسی و اجتماعی بسیاری نیز انجام ‌داده است. دوران زندگانی پرفراز و نشیب وی در زمینه‌ای بود که با نام «دوران گذار از سنت به تجدد» شناخته شده است. ملک‌الشعراء نه به عنوان یک اندیشه‌ورز سیاسی، بلکه به منزله یک کوشش‌گر عرصه سیاست، از نظریه ایجاد دولت مقتدر، حکومت مرکزگرای قدرتمند و «دیکتاتوری غمخوار» که مشت و عدالت را با همدیگر، همسو گردانیده باشد، سخن به میان آورده و از آن هواداری کرده است. نویسنده پیجوی پاسخ به این پرسش است که چرا سخنوری چون ملک‌الشعراء که می‌بایست در نظم و نثر، غنودگی، لطف، مهر، حریر و عطر بیافریند، هنگامی که به سیاست می‌پردازد، از مشت و مقتدای مقتدر، وحدت آهنین، نظم تمرکزگرا، و استقرار ثقل مرکزی سخن می‌گوید؟ گرچه می‌توان از ناهمانندی بدیهی دو عرصه ادبیات و سیاست سخن گفت، ولی نگاه ژرف‌تر نشان می‌دهد که هواداری وی از ایجاد دولت قوی‌شوکت، دستاورد یک زمینه تاریخی است که در آن، آشفتگی ناکرانمند جماعت ایرانی (که از انقلاب ناسازه مشروطیت برمی‌خاست)، ذهن، زبان و قلم وی را متوجه اسطوره میهن‌پرستانه وطن می‌کرد. تلاش وی نه هواداری از فرد و دودمانی ویژه، بلکه پشتیبانی از پایایی ملت و ملیت ایرانی در پویایی‌های اقلیمی و تمدنی ایران‌زمین بود.