مقاله اثر تمرین با شدت متوسط، به تنهایی و همراه با مصرف گلوکزامین بر استئوآرتریت زانوی موش صحرایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله اثر تمرین با شدت متوسط، به تنهایی و همراه با مصرف گلوکزامین بر استئوآرتریت زانوی موش صحرایی دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثر تمرین با شدت متوسط، به تنهایی و همراه با مصرف گلوکزامین بر استئوآرتریت زانوی موش صحرایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر تمرین با شدت متوسط، به تنهایی و همراه با مصرف گلوکزامین بر استئوآرتریت زانوی موش صحرایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثر تمرین با شدت متوسط، به تنهایی و همراه با مصرف گلوکزامین بر استئوآرتریت زانوی موش صحرایی :

تعداد صفحات :۲۴

محمد فلاح محمدی، دکتر ضیاء فلاح محمدی، سید حسین میرکریم­پور چکیده زمینه و هدف: استئوآرتریت، شایع­ترین نوع آرتریت بوده و یکی از۱۰ دلیل اصلی معلولیت در دنیا به شمار می­رود. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر ورزش با شدت متوسط، به تنهایی و همراه با مصرف مکمل گلوکزامین بر استئوآرتریت زانوی موش صحرایی بود. مواد و روش­ها: ۲۵سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (میانگین وزن ۱±173 گرموسن ۸ هفته) خریداری و به صورت تصادفی به ۵ گروه: ۱) کنترل سالم، ۲) کنترل پایه، ۳) گلوکزامین، ۴) تمرین و ۵) گلوکزامین+تمرین تقسیم شدند (هر گروه ۵ سر). به منظور ایجاد استئوآرتریت در آزمودنی­ها، ماده­ی مونویدواستات به زانوی آن­ها تزریق شد. سپس آزمودنی­ها به مدت ۲۸ روز به مصرف مکمل گلوکزامین (۲۵۰ میلی­گرم/کیلوگرم/روز) و اجرای برنامه­ی ورزشی با شدت متوسط روی نوارگردان پرداختند. پس از پایان دوره­ی درمانی، حیوانات کشته شده و مقاطع بافتی زانوی آن­ها به صورت هیستوپاتولوژیک مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل کمی یافته­ها از آزمون آماری تحلیل واریانس یک­طرفه (۰۵/۰>P) و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته­ها: نتایج تحقیق حاضر، نشانگر تأثیر مثبت ترکیب ورزش با شدت متوسط و مصرف مکمل گلوکزامین بر شاخص­های هیستوپاتولوژیکنسبت عمق ضایعه (۷/۷۱F=، ۰۰۱/0P=)، عرض کل ناحیه تخریب شده (۱/۱۸F=، ۰۰۱/0P=) و عرض ناحیه تخریب شده به طور معنی­دار (۳/۱۲F=، ۰۰۱/0P=) بود، اما این اثر در مقایسه با ورزش به تنهایی، بیشتر نبود. بحث و نتیجه­گیری: با توجه به نتایج این تحقیق، مصرف مکمل گلوکزامین و انجام ورزش با شدت متوسط، هر یک به تنهایی و به صورت ترکیبی می­توانند نقش مثبتی در بهبود علائم استئوآرتریت زانوی موش صحرایی ایفا نمایند، اما به نظر می­رسد که انجام ورزش با شدت متوسط ،آثار درمانی بیشتری دارد.