مقاله بررسی تنوع ژنتیکی برخی توده‌های گردوی بومی استان گلستان با استفاده از نشانگر مولکولی ریزماهواره

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی تنوع ژنتیکی برخی توده‌های گردوی بومی استان گلستان
با استفاده از نشانگر مولکولی ریزماهواره دارای ۲۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی تنوع ژنتیکی برخی توده‌های گردوی بومی استان گلستان
با استفاده از نشانگر مولکولی ریزماهواره  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی تنوع ژنتیکی برخی توده‌های گردوی بومی استان گلستان
با استفاده از نشانگر مولکولی ریزماهواره،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی تنوع ژنتیکی برخی توده‌های گردوی بومی استان گلستان
با استفاده از نشانگر مولکولی ریزماهواره :

تعداد صفحات :۲۹

قبل از انجام هر کار اصلاحی شناخت تنوع ژنتیکی و پتانسیل ژنتیکی هر گونه گیاهی امری لازم و ضروری است و وجود تنوع ژنتیکی در کارهای اصلاحی به‌عنوان یک برتری تلقی می­شود. برای بررسی تنوع ژنتیکی در ۹۶ ژنوتیپ از ۵ توده طبیعی گردوی ایرانی از ۱۱ مکان ژنی ریزماهواره استفاده شد. سیستم مارکر در مجموع توانست ۷۷ آلل را با اندازه­ای بین ۲۷۵-۱۷۶ جفت باز شناسایی کنند. کم‌ترین و بیش‌ترین تعداد آلل مشاهده شده به‌ترتیب مربوط به مکان ژنی ۰۲۷WGA (2 آلل) و مکان ژنی ۲۰۲WGA (11 آلل) بود. میانگین تعداد آلل‌ها برای ۱۱ مکان ژنی، ۷ آلل بود. میانگین تعداد آلل‌ها برای ۱۱ مکان ژنی، ۷ آلل، و تعداد آلل­های مؤثر در مکان­های ژنی از ۵۷/۱ تا ۳۲/۵ متفاوت بود و میانگین تعداد آلل­های مؤثر به ازای هر مکان ژنی ۷۷/۳ آلل گردید. به‌طورکلی روند افزایش یابنده تعداد آلل مربوط به شاخص اطلاعاتی شانون بود. این مورد برای جوامع گالیکش و کلاله مشاهده گردید. این جوامع بیش‌ترین مقدار تنوع را در درون خود دارا بودند بر خلاف دو جامعه ذکر شده توده کردکوی با کم‌ترین تعداد آلل، کم‌ترین شاخص اطلاعاتی شانون و کم‌ترین تنوع را در بین توده‌های انتخابی داشت. بیش‌ترین فاصله ژنتیکی بین توده‌های کردکوی و افراتخته (۳۰/۰) بود. کم‌‌ترین فاصله ژنتیکی بین توده‌های گالیکش و چشمه‌جوزی (۱۲/۰) بود. دسته‌بندی توده‌ها با استفاده از داده‌های مولکولی با دسته‌بندی آنها براساس موقعیت جغرافیایی انطباق پیدا نکرد.