دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور مقاله تأثیر سطوح مختلف نیتروژن، کودهای زیستی و نانونیتروژن بر برخی صفات کمی و کیفی سویا ((Glycine max L. در منطقه داراب (استان فارس)
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
مقاله تأثیر سطوح مختلف نیتروژن، کودهای زیستی و نانونیتروژن بر برخی صفات کمی و کیفی سویا ((Glycine max L. در منطقه داراب (استان فارس) دارای ۲۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله تأثیر سطوح مختلف نیتروژن، کودهای زیستی و نانونیتروژن بر برخی صفات کمی و کیفی سویا ((Glycine max L. در منطقه داراب (استان فارس) کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تأثیر سطوح مختلف نیتروژن، کودهای زیستی و نانونیتروژن بر برخی صفات کمی و کیفی سویا ((Glycine max L. در منطقه داراب (استان فارس)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن مقاله تأثیر سطوح مختلف نیتروژن، کودهای زیستی و نانونیتروژن بر برخی صفات کمی و کیفی سویا ((Glycine max L. در منطقه داراب (استان فارس) :
تعداد صفحات :۲۹
سابقه و هدف: سویا از جمله گیاهانی است که برای تولید محصول احتیاج به مقادیر فراوانی نیتروژن دارد. امروزه کودهای زیستی به عنوان جایگزینی برای کودهای شیمیایی نیتروژنه با هدف افزایش باروری خاک و تولید پایدار محصولات کشاورزی مطرح هستند. در این بین استفاده از باکتری‌های همزیست با سویا و کود زیستی نیتروکسین، که حاوی مؤثرترین باکتری‌های تثبیت کننده نیتروژن از جنس ازتو-باکتر و آزسپیریلیوم می‌باشد، و نانو کودهای حاوی نیتروژن، مورد توجه قرار گرفته‌اند. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر سطوح مختلف نیتروژن، کودهای زیستی و نانونیتروژن بر برخی صفات کمی و کیفی سویا رقم ویلیامز انجام شد. مواد و روش‌ها: آزمایش به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در ۳ تکرار و با ۱۲ تیمار در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی فارس (داراب) در تابستان ۱۳۹۲ اجرا شد. عامل اصلی شامل نیتروژن معدنی (۰، ۷۵ و ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار از منبع اوره) و عامل فرعی منبع نیتروژن (ریزوبیوم جاپونیکوم، نانو نیتروژن، نیتروکسین و شاهد) بود. در این پژوهش عملکرد، اجزای عملکرد و محتوای روغن و پروتئین سویا اندازه‌گیری شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که برهم‌کنش نیتروژن و منبع نیتروژن برای عملکرد دانه، شاخص برداشت، فاصله اولین غلاف از سطح خاک و پروتئین دانه معنی‌دار بود. بیشترین عملکرد دانه (۲۰۱۸ کیلوگرم در هکتار) در تیمار ۷۵ کیلوگرم در هکتار نیتروژن به همراه کاربرد ریزوبیوم بدست آمد و کمترین میزان عملکرد دانه در تیمار بدون مصرف کود شیمیایی مشاهده شد. به طور کلی با افزایش کود نیتروژن مصرفی، وزن هزار دانه افزایش یافت. به طوری که بیشترین وزن هزار دانه (۹۸/۱۱۰ گرم) در سطح ۱۵۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار مشاهده شد .بیشترین میزان عملکرد زیستی مربوط به کاربرد ریزوبیوم به میزان (۴/۴۵۰۸ کیلوگرم در هکتار) بود. حداکثر شاخص برداشت (۲۴/۴۴ درصد) در تیمار ۷۵ کیلوگرم در هکتار نیتروژن به همراه کاربرد ریزوبیوم بدست آمد. بیشترین فاصله اولین غلاف از سطح خاک (۵۶/۹ سانتی‌متر) در تیمار کودی ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن همراه با کاربرد ریزوبیوم مشاهده شد. بیشترین میزان پروتئین دانه به ترکیب تیماری ۱۵۰ کیلوگرم نیتروژن و تلقیح ریزوبیوم تعلق داشت. بیشترین درصد روغن هم در تیمار بدون مصرف کود و کمترین میزان آن در تیمار ۱۵۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار بدست آمد. بیشترین عملکرد روغن از کاربرد ریزوبیوم جاپونیکوم (۳۱/۳۸۶ کیلوگرم در هکتار) ایجاد گردید. نتیجه‌گیری: بطور کلی برای تولید سویا رقم ویلیامز در منطقه داراب مصرف ۷۵ کیلوگرم نیتروژن به همراه کاربرد باکتری ریزوبیوم پیشنهاد می‌گردد، که نسبت به مصرف ۱۵۰ کیلوگرم نیتروژن (عرف منطقه) موجب کاهش مصرف کود شیمیایی نیتروژنه به میزان۵۰ درصد می‌گردد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
