مقاله ردیابی Polymyxa betae در ریشه چغندر قند با استفاده از روش های میکروسکوپی، سرولوژیکی و مولکولی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله ردیابی Polymyxa betae در ریشه چغندر قند با استفاده از روش های میکروسکوپی، سرولوژیکی و مولکولی دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ردیابی Polymyxa betae در ریشه چغندر قند با استفاده از روش های میکروسکوپی، سرولوژیکی و مولکولی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ردیابی Polymyxa betae در ریشه چغندر قند با استفاده از روش های میکروسکوپی، سرولوژیکی و مولکولی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ردیابی Polymyxa betae در ریشه چغندر قند با استفاده از روش های میکروسکوپی، سرولوژیکی و مولکولی :

تعداد صفحات :۲۱

به منظور طراحی یک سیستم تشخیصی و سنجش دقیق P. betae در چغندرقند سه روش میکروسکوپی، سرولوژیکی و مولکولی روی یک رقم حساس به عامل و ناقل بیماری ریزومانیای چغندرقند با یکدیگر مقایسه شدند. ابتدا رقم حساس رجینا در مخلوط مساوی از خاک آلوده و کمپوست در گلخانه کشت شد. پنج هفته پس از کاشت، ریشه گیاهان در محلول اسید فوشین- لاکتوفنل رنگ آمیزی شد. آزمون الایزا با استفاده از آنتی بادی اختصاصی علیه پروتئین نوترکیب گلوتاتیون- اس- ترانسفراز P. betae بهینه سازی شد. برای این کار عصاره ریشه بوته های سالم و آلوده تهیه و در آزمون DAS- ELISA استفاده شد. حضور P. betae در ریشه گیاهان با استفاده از تکثیر هم زمان منطقه اختصاصی rDNA پلاسمودیوفورومیست ها و آغازگر اختصاصی آن ردیابی شد. وجود سیستوسورهای P. betae در ریشک های بوته هایی که در خاک آلوده بودند مشاهده شد. نتایج آزمون الایزا بوته های سالم و آلوده را از یکدیگر تفکیک نمود. میانگین جذب نوری در طول موج ۴۰۵ نانومتر در بوته های سالم ۱۲۶/۰، بوته های آلوده ۷۵/۰، پروتئین BSA (کنترل منفی) و GST(کنترل مثبت) به ترتیب ۱۱/ ۰ و ۴۵/۲ بود. واکنش PCR دو قطعه ۴۵۴ و ۱۷۰ جفت باز را در نمونه های آلوده مربوط به منطقه rDNA و نشانگر اختصاصی از P. betae را تکثیر کرد. به این ترتیب به نظر می رسد برای ردیابی سریع P. betae در چغندرقند و سایر میزبان های آن می توان از روش مبتنی بر PCR و برای ارزیابی مقاومت ژرم پلاسم چغندرقند از آزمون الایزا بهره برد.