مقاله جایگاه اجتماعی طریقت قادریه از پیدایش تا پایان دور? صفوی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله جایگاه اجتماعی طریقت قادریه از پیدایش تا پایان دور? صفوی دارای ۳۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله جایگاه اجتماعی طریقت قادریه از پیدایش تا پایان دور? صفوی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله جایگاه اجتماعی طریقت قادریه از پیدایش تا پایان دور? صفوی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله جایگاه اجتماعی طریقت قادریه از پیدایش تا پایان دور? صفوی :

تعداد صفحات :۳۳

سلسل صوفیان قادری بعد از تأسیس در نیم دوم قرن ششم هجری، از معروف‌ترین طرایق صوفیانه شد و فضای اجتماعیِ بخش قابل‎توجهی از جامعه را تحت‎تأثیر آموزه‌های اجتماعی ـ فرهنگی خود قرار داد. روند رو به‎ گسترش این طریقت در ابعاد اجتماعی، تا قرن نهم هجری در ایران و حتی کشورهایی چون هند ادامه یافت؛ اما، با ترویج مذهب تشیع در ایران روند محوشدن این طریقت از ساختار اجتماعی و فرهنگی رقم خورد.
در مقاله حاضر ابعاد نفوذ اجتماعی این سلسل صوفیانه بر جامعه بررسی می‌شود و همچنین به این مسئله پرداخته می‌شود که چرا و تحت چه شرایطی از قرن نهم هجری تا عصر صفوی، این سلسل صوفیانه جایگاه اجتماعی خود را در جامع ایران از‎دست‎‎داد؟ در این مقاله با روش تحقیق توصیفی ـ تحلیلی و با تکیه بر منابع اصلی و طریقتی، به بررسی موضوع پرداخته و تلاش شده است یافته‎های نوین ارائه دهد.
بر اساس یافته‌های تحقیق، این سلسله در طول حیات خویش سه دور متمایز از یکدیگر را تا پایان عصر صفوی، به منظور حفظ نفوذ اجتماعی خویش در جامعه از سرگذراند. در دور نخست (از بدو شکل‌گیری تا پیش از تهاجم مغول) ، سلسل قادریه با تأکید بیشتر بر جنب فقاهتی، توانست در جامعه، به ویژه نزد اصناف، جایگاه ویژه‌ای به‎دست‎آورد. در دور دوم پس از تهاجم مغول، سلسل قادریه تغییراتی در مشی طریقتی، با تأکید بیشتر بر جنب صوفیانه ایجاد کرد، دور سوم (از قرن نهم هجری به بعد) که هم‌زمان با مطرح‎شدن تشیع و فرقه‌های منجی‌گرا بود، قادریه رفته‎رفته پایگاه اجتماعی خود را از‎دست‎داد و با اعمال سیاست‌های ضد تسنن و تصوف صفوی کاملاً محو شد.