مقاله جایگاه آموزش در رویکرد طراحی و برنامهریزی زیرساخت سبز
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
مقاله جایگاه آموزش در رویکرد طراحی و برنامهریزی زیرساخت سبز دارای ۲۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله جایگاه آموزش در رویکرد طراحی و برنامهریزی زیرساخت سبز کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله جایگاه آموزش در رویکرد طراحی و برنامهریزی زیرساخت سبز،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن مقاله جایگاه آموزش در رویکرد طراحی و برنامهریزی زیرساخت سبز :
تعداد صفحات :۲۷
مقدمه و هدف پژوهش: با افزایش سیطره انسان بر طبیعت جایگاه طبیعت به موضوع استعمار و بهرهکشی تغییر یافته که باعث تخریبهای جبرانناپذیری بر طبیعت شده است. در مواجه با تهدیداتی که ریشه در اقدامات انسانی دارد، تلاشهای بسیاری برای تضمین آینده حیات بشر صورت گرفته است. برای یافتن پاسخ به این تباهیها از هر موضوع، زاویه و مسئله که شروع کنیم، دو راهبرد اساسی مشارکت و آموزش همواره مطرح میشوند. از اینرو این دو در روشهای چارهجویانهای مانند زیرساخت سبز جایگاه ویژه و چندبعدیای دارند. تا بحال به جایگاه آموزش در رویکرد زیرساخت سبز به طور مجرد توجه نشده است.
روش پژوهش: در این مقاله با روش توصیفی تحلیلی و با تکیه بر مطالعات اسنادی و کتابخانهای و نیز تحلیل کیفی محتوا به بررسی و تحلیل جایگاه آموزش در تئوری زیر ساخت سبز به عنوان رویکردی نوین در برنامهریزی و طراحی منظر پرداخته شده است تا از این طریق بتوان با تشخیص جایگاه اهمیت آن، از این عامل مهم در برنامهریزی فضای باز استفاده کرد و از منافع آن بهرهمند شد.
یافتههای پژوهش: در رویکرد زیرساخت سبز، ادراک عرفی و یادگیری انسان به عنوان یک پدیده منفرد مورد نقد قرار میگیرد و یادگیری به صورت نهادهشده در اقدامات، فعالیتها و برهمکنشهای اجتماعی تعریف میشود. بنابراین، یادگیری امری معرفی میشود که در میان مردم و در میان گروهها و در انجام اقدامات جمعی اتفاق میافتد. نتایج حاصل این تحقیق نشان میدهد که آموزش میتواند متضمنی بر اجرای قوانین برای پایداری باشد، و بنابراین برای حصول یکپارچه و نیز افزایش تابآوری اجتماعی محیط ضروری دانسته میشود.
نتیجهگیری: در این مقاله نشان داده میشود که آموزش مفهومی راهگشا و البته پیچیده در برنامهریزی است که بخشی از مشارکت فعال مردم و نیز دیگر ذینفعان و حتی برنامهریزان را تشکیل میدهد. آموزش اینگونه آگاهی بخش و تعدیل کننده و تنظیم کننده هندسه قدرت میباشد که میتوان آنرا به عنوان ایمنترین راهحل برای بهبود کیفیت فضاهای سبز شهری دانست.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.