دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور مقاله مدلی کاربردی برای بهسازی خاکهای شور و سدیمی
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
مقاله مدلی کاربردی برای بهسازی خاکهای شور و سدیمی دارای ۲۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله مدلی کاربردی برای بهسازی خاکهای شور و سدیمی کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مدلی کاربردی برای بهسازی خاکهای شور و سدیمی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن مقاله مدلی کاربردی برای بهسازی خاکهای شور و سدیمی :
تعداد صفحات :۲۵
مدیریت بهینه خاکهای شور، اهمیتی فراوان در حفاظت درست از منابع آب و خاک دارد. تجمع نمکهای محلول در ناحیه رشد ریشه از بزرگترین مشکلات خاکهای مناطق خشک و نیمهخشک است. برای غلبه بر این مشکل، آبشویی نمکهای محلول از این خاکها ضروری است. مهمترین چالش در برنامههای آبشویی، برآورد صحیح مقدار آب مورد نیاز برای اصلاح خاکهای شور و شور- سدیمی است. هدف از این پژوهش، ارائه مدلی تجربی برای تعیین مقدار آب آبشویی و مقایسه نتایج با برخی مدلهای تجربی موجود بود. بدین منظور، آزمایش‌هایی صحرایی در منطقه جفیر واقع در جنوب غرب خوزستان با مساحت ۲۱۲۸۵ هکتار و کلاس شوری و قلیائیت S3A2 انجام گرفت. آبشویی به روش غرقاب متناوب با استفاده از شش استوانه دوگانه در یک آرایش دایرهای شکل انجام پذیرفت. در کلیه آزمایشها، ۱۰۰ سانتیمتر آب در چهار تناوب ۲۵ سانتیمتری به کار برده شد. آب مورد نیاز از رودخانه کارون تأمین شد. چهار مدل ریاضی به دادههای مزرعهای برازش و بهترین مدل بدست آمد. برای منطقه مورد مطالعه، مدل توانی با ضریب تبیین ۸۳/۰ و خطای استاندارد ۴۴/۰ به عنوان مدل برتر برگزیده شد. نتایج نشان داد که روابط تجربی ارائه شده به وسیله رجبزاده (۲۰۰۹)، هافمن (۱۹۸۰) و لفلار و شارما (۱۹۷۷) با نتایج حاصل از اجرای آزمونهای صحرایی، تطابق مناسبی ندارد. روابط ارائه شده به وسیله ریو (۱۹۵۷) و پذیرا و کاواچی (۱۹۸۱)، در مقایسه با مدل نوین ارائه شده در تخمین مقدار آب آبشویی خاکها دارای بیش برآوردی اندکی بود. روابط ارائه شده به وسیله ورما و گوپتا (۱۹۸۹)، پذیرا و کشاورز (۱۹۹۸)، اسدی و همکاران (۲۰۱۳) و دیلمان (۱۹۶۳) نیز در مقایسه با مدل نوین دارای کم برآوردی اندکی می‌باشند.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
