مقاله استقرار متوازن و توسعه نامتوازن: تحلیلی بر نظام شهری غرب کلان منطقه زاگرس با تأکید بر ناپایداری و ناکارآمدی شهرهای کوچک
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
مقاله استقرار متوازن و توسعه نامتوازن: تحلیلی بر نظام شهری غرب کلان منطقه زاگرس با تأکید بر ناپایداری و ناکارآمدی شهرهای کوچک دارای ۲۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله استقرار متوازن و توسعه نامتوازن: تحلیلی بر نظام شهری غرب کلان منطقه زاگرس با تأکید بر ناپایداری و ناکارآمدی شهرهای کوچک کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله استقرار متوازن و توسعه نامتوازن: تحلیلی بر نظام شهری غرب کلان منطقه زاگرس با تأکید بر ناپایداری و ناکارآمدی شهرهای کوچک،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن مقاله استقرار متوازن و توسعه نامتوازن: تحلیلی بر نظام شهری غرب کلان منطقه زاگرس با تأکید بر ناپایداری و ناکارآمدی شهرهای کوچک :
تعداد صفحات :۲۷
نظام شهری ایران به دلیل تمرکز امکانات و خدمات در شهرهای بزرگ، از الگوی کهکشانی در قبل از سال ۱۳۰۰، به الگوی زنجیرهای متمایل شده است. این الگو، ضمن بر هم زدن روابط منطقی شهرهای کوچک، میانی و بزرگ با یکدیگر، باعث آشفتگی و عدم تعادل فضایی در نظام شهری – منطقهای آن شده است که در غرب کلانمنطقه زاگرس نیز به مقدار بیشتری وجود دارد. هدف این پژوهش، تحلیل و کاهش عدم تعادلهای شهری – منطقهای و فضایی منطقه مطالعاتی با روش توصیفی – تحلیلی است، از روشهای کتابخانهای بر مبنای سرشماریها و در تحلیل فضایی از مدل رتبه – اندازه و شاخصهای چهارشهر و نخست شهری و فن GIS و نرمافزارExcel نیز استفاده شده است. نتایج نشان میدهد علیرغم استقرار متوازن شهرها در سطح منطقه، توزیع و بارگذاری جمعیّت در بین ردههای جمعیّتی و طبقات شهری آن با ناموزونی و عدم تعادلهای شدید در نظام شهری مواجه است. به طوری که روستا – شهرها و شهرهای کوچک با ۹۰ درصد شهرها، ۳۲ درصد جمعیّت را داشتهاند که فقط به اندازه جمعیّت نخست شهر کرمانشاه است. رتبه – اندازه موجود شهرها به ویژه در قاعده هرم شهری به شدّت با رتبه – اندازه مطلوب آنها اختلاف دارد و سنجش بلندمدت درجه نخست شهری بر اساس شاخصهای یاد شدهروند صعودی به سمت عدم تعادل و ناموزونی بیشتر را نشان میدهد. علیرغم تأکید سیاستهای توسعه شهری – منطقهای بر رویکرد شهرهای کوچک در رفع نابرابریها، امّا روندهای شهرنشینی منطقه، برخلاف سیاستهای فوق، تمرکزگرایی و قطبش بیشتر را موجب شده و شهرهای کوچک با وجود سهم ۴۰ درصدی، نه تنها نتوانستهاند یکپارچگی و تعادل فضایی را پس از ۳۵ سال بهبود بخشند، خود نیز با ناپایداری و ناکارآمدی مواجهاند. این مسائل با نبود پیوندهای لازم بین طبقات شهری منطقه، موجب ناهمگونی، ناکارآمدی و تکامل نیافتگی نظام شهری آن شده است.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.