تاثیر تغییر کاربری اراضی بر ذخیره کربن آلی و برخی ویژگی های بیولوژیکی خاک در بخشی از حوزه آبخیز رکعت در استان خوزستان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر تغییر کاربری اراضی بر ذخیره کربن آلی و برخی ویژگی های بیولوژیکی خاک در بخشی از حوزه آبخیز رکعت در استان خوزستان دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر تغییر کاربری اراضی بر ذخیره کربن آلی و برخی ویژگی های بیولوژیکی خاک در بخشی از حوزه آبخیز رکعت در استان خوزستان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر تغییر کاربری اراضی بر ذخیره کربن آلی و برخی ویژگی های بیولوژیکی خاک در بخشی از حوزه آبخیز رکعت در استان خوزستان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر تغییر کاربری اراضی بر ذخیره کربن آلی و برخی ویژگی های بیولوژیکی خاک در بخشی از حوزه آبخیز رکعت در استان خوزستان :

سال انتشار : ۱۳۹۶

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : تحقیقات مرتع و بیابان ایران

تعداد صفحات :۱۶

خاک اصلی ترین منبع کربن در اکوسیستم های خشکی است، اما فعالیت های انسان در سراسر جهان از جمله تغییر کاربری اراضی منجر به کاهش قابل توجه کربن خاک شده است. بنابراین به نظر می رسد که در طول قرن گذشته تغییر گسترده کاربری اراضی موجب هدر رفت بخش عظیمی از کربن آلی خاک ها شده است. از این رو این مطالعه به منظور بررسی تاثیر تغییر کاربری اراضی از مرتع به زراعت بر ذخیره کربن آلی (C Stock) و برخی شاخص های بیولوژیکی خاک شامل کربن آلی کل (SOC)، تنفس پایه خاک (BSR)، کربن زیست توده میکروبی (MBC)، نسبت میکروبی (MQ) و ضریب فعالیت متابولیکی ((qCO2) در شرق استان خوزستان (حوزه آبخیز رکعت) مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور نمونه های خاک در هشت تکرار از لایه های ۱۵-۰ و ۳۰-۱۵ سانتیمتری در هر دو کاربری تهیه شدند. در این آزمایش مقادیر qCO2، میزان SOC، MBC و MQ در کاربری کشاورزی نسبت به مرتع طبیعی تفاوت معنی داری نداشتند ولی مقدار ذخیره کربن آلی خاک نیز در کاربری کشاورزی در لایه های ۱۵-۰ و ۳۰-۱۵ سانتیمتری با مقادیر ۱۹.۵، ۸.۳ تن بر هکتار نسبت به مرتع طبیعی (۲۹.۷، ۱۵.۹ تن بر هکتار) به ترتیب ۳۴ و ۴۷ درصد کاهش یافت. مقدار SOC در کاربری کشاورزی در لایه های سطحی و زیرسطحی خاک (۸.۴۷، ۵.۲۸ گرم برکیلوگرم خاک) نسبت به مرتع طبیعی (۱۳.۲۹، ۶.۵۵ گرم برکیلوگرم خاک) ۳۶ و ۱۹ درصد کاهش داشت. همچنین MBC در لایه های ۱۵-۰ و ۳۰-۱۵ سانتیمتری خاک در کاربری کشاورزی نسبت به مرتع طبیعی به میزان ۶۰ و ۷۱ درصد کاهش، MQ به میزان ۳۷ و ۶۵ درصد کاهش و qCO2 به میزان ۴-۳ برابر افزایش نشان دادند. بطور کلی تغییر کاربری اراضی موجب هدر رفت قابل توجه کربن آلی کل و تقریبا نیمی از ذخیره کربن آلی در سطح خاک شده است. کم شدن مقدار کربن آلی در کاربری کشاورزی موجب کاهش قابل توجهی در کربن زیست توده میکروبی نسبت به سایر صفات گردیده است که می توان آن را یک شاخص کلیدی در ارزیابی تغییرات کربن آلی خاک به حساب آورد.

کلید واژه: ذخیره کربن، کاربری اراضی، مرتع، زراعت زیست توده میکروبی، تنفس