مبانی نظری گیاه شناسی جو و ارتباط ورنالیزاسیون با تحمل به تنش سرما

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مبانی نظری گیاه شناسی جو و ارتباط ورنالیزاسیون با تحمل به تنش سرما دارای ۴۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مبانی نظری گیاه شناسی جو و ارتباط ورنالیزاسیون با تحمل به تنش سرما  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مبانی نظری گیاه شناسی جو و ارتباط ورنالیزاسیون با تحمل به تنش سرما۲ ارائه میگردد

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مبانی نظری گیاه شناسی جو و ارتباط ورنالیزاسیون با تحمل به تنش سرما،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن مبانی نظری گیاه شناسی جو و ارتباط ورنالیزاسیون با تحمل به تنش سرما :

مبانی نظری گیاه شناسی جو و ارتباط ورنالیزاسیون با تحمل به تنش سرما (فصل دوم تحقیق)

مشخصات این متغیر:

منابع: دارد

پژوهش های داخلی و خارجی: دارد

کاربرد این مطلب: منبعی برای فصل دوم پایان نامه، استفاده در بیان مسئله و پیشینه تحقیق و پروپوزال، استفاده در مقاله علمی پژوهشی، استفاده در تحقیق و پژوهش ها، استفاده آموزشی و مطالعه آزاد، آشنایی با اصول روش تحقیق دانشگاهی

نوع فایل:wordوقابل ویرایش

– گیاه شناسی جو:

جو گیاهی است از خانواده غلات^۱، جنس هوردیم^۲ و گونه ساتیوا^۳ و گیاهی یک ساله است. ریشه جو سطحی و افشان بود و شامل :

۱- ریشه های جنینی که به تعداد ۵ تا ۹ عدد از گره جنین بیرون می آیند. در استحکام و تغذیه گیاه جوان در دوران اولیه رشد نقش مهمی دارند.

۲- ریشه های اصلی یا دایمی که از یقه یا گره های زیر خاک به وجود آمده، روی آن ریشه های ثانویه به وجود آمده که مواد غذایی را از خاک جذب و در اختیار گیاه قرار می دهد و همچنین ریشه های جو پاییزه طویل تر و قطورتر از نوع بهاره می باشد. ساقه جو شامل میان گره های استوانه ای شکل تو خالی می باشد که به وسیله ۵ تا ۱۰ گره یا مفاصل سختی متصل شده اند. طول ساقه در اکثر ارقام بین ۳۰ تا ۱۵۰ سانتی متر متغییر می باشد. محل اتصال ساقه به سنبله را یقه یا (Collar ) می نامند. نور زیاد و دمای پایین تعداد ساقه های فرعی (پنجه) را بیشتر می کنند و همچنین تعداد پنجه در جو دو پر بیشتر از جوهای شش پر است. تعداد برگها ۵ تا ۱۰ عدد در هر ساقه می باشد. هر برگ شامل غلاف، پهنک، گوشواره، لیگول و یقه برگ می باشد. برگ های اولیه تا حدودی نوک مدور دارند، رنگ آن سبز روشن بود. گوشواره ها در جو بدون کرک و بلند بوده به اندازه ای که دو طرف ساقه را کاملا احاطه کرده است. گل آذین یک سنبل یا خوشه استوانه ای شکل که شامل تعدادی سنبله می باشد که بر گره های محور سنبله متصل است. محور سنبله دارای دندانه (پله) است و درهر دندانه آن سه سنبلچه قرار دارد و هر سنبلچه دارای یک گل، اگر هر شش گل بارور شدند جو را شش پر (شش ردیفه) می نامند. اگر دانه های وسطی عقیم و دانه های طرفین بارو، جو را چهار پر (چهار ردیفه) می نامند.

۱.Gramineae

۲.Hordeum

۳.Sativum

اگر سنبلچه های وسطی بارور و سنبله های طرفین عقیم بمانند جو را دو پر (دو ردیفه) می نامند. جو خود گرده افشان می باشد و احتمال گرده افشانی غیرخودی در آن بسیار کم است. پوشینه ها (لما و پالئا) در جو بسیار نازک و دانه را کاملا احاطه کرده و هنگام خرمن کوبی از دانه جدا نمی شوند و تعداد دانه های هرسنبله از ۲۵ تا ۶۰ دانه درجوهای شش ردیفه و ۱۵ تا ۳۰ دانه در جوهای دوپر متغییر است (تاج بخش و پورمیرزا، ۱۳۸۲).

– بذر جو:

دانه جو دارای یک شیار است که در جوهای چهار و شش ردیفه کوتاه می باشد. رنگ دانه که مربوط به آلورون و پریکارپ می باشد معمولا سفید یا آبی روشن و در ارقام دیگر با رنگهای قرمز، بنفش، سیاه نیز دیده می شود که رنگ سیاه مربوط به ماده رنگی به نام ملانین و رنگ آبی آن نیز مربوط به ماده رنگی به نام آنتوسیانین می باشد. بعضی از ارقام جو، دانه های سخت و عریان دارند که گلومل به دانه نچسبیده و این صفت ارثی می باشد و تابع شرایط محیط نمی باشد (تاج بخش، ۱۳۸۲ و کاظمی اربط، ۱۳۷۸).