ارزیابی تکرارپذیری یافته های بالینی -هیستوپاتولوژیک و تکنیک ایمونوفلورسانس مستقیم نمونه های پارافینه فیکس شده در تشخیص لیکن پلان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارزیابی تکرارپذیری یافته های بالینی -هیستوپاتولوژیک و تکنیک ایمونوفلورسانس مستقیم نمونه های پارافینه فیکس شده در تشخیص لیکن پلان دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارزیابی تکرارپذیری یافته های بالینی -هیستوپاتولوژیک و تکنیک ایمونوفلورسانس مستقیم نمونه های پارافینه فیکس شده در تشخیص لیکن پلان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارزیابی تکرارپذیری یافته های بالینی -هیستوپاتولوژیک و تکنیک ایمونوفلورسانس مستقیم نمونه های پارافینه فیکس شده در تشخیص لیکن پلان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارزیابی تکرارپذیری یافته های بالینی -هیستوپاتولوژیک و تکنیک ایمونوفلورسانس مستقیم نمونه های پارافینه فیکس شده در تشخیص لیکن پلان :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دندانپزشکی (جامعه اسلامی دندانپزشکان ایران)

تعداد صفحات :۹

زمینه و هدف: لیکن پلان یک اختلال مزمن پوستی، مخاطی با واسطه عوامل ایمنی است که همراهی خصوصیات هیستوپاتولوژیک با ویژگیهای بالینی جهت رسیدن به تشخیص قطعی ضروری است. در مواقعی که همراهی تشخیص بالینی و هیستوپاتولوژیک وجود ندارد کمک گرفتن از روشهای تشخیصی مکمل، مانند Direct Immuno Fluorescence (DIF) توصیه می شود. بنابراین هدف از این مطالعه تعیین تکرارپذیری یافته های بالینی-هیستوپاتولوژیک و تکنیک ایمونوفلورسانس مستقیم نمونه های پارافینه فیکس شده در تشخیص لیکن پلان است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی گذشته نگر ۴۹ مورد لیکن پلان دهانی و پوستی به کمک روش DIF برای فیبرینوژن، C 3 و IgM رنگ آمیزی شدند. شدت رنگ فلورسانس به صورت صفر، یک و دو طبقه بندی گردید. یافته ها به کمک آزمونهای آماری در هر گروه و نیز بین گروه لیکن پلان پوستی و دهانی مقایسه شد.یافته ها: بررسیهای آماری نشان داد که بین بروز IgM و C 3 رابطه مستقیمی وجود دارد. (ضریب همبستگی Spearman برابر ۰.۶۹۷ و pv=0.000) که این رابطه در لیکن پلان پوستی مشهودتر بود. (۰.۰۰۰= pv، ضریب همبستگی Spearman برابر ۰.۷۴۶)، در ضمن در لیکن پلان دهانی نیز ارتباط مستقیمی بین بیان فیبرینوژن و IgM دیده شد. (۰.۰۲= pv، ضریب همبستگی Spearman برابر ۰.۷۶۹). در آنالیز آماری توسط تست Man-Whitney U ارتباط معنی دار بین لیکن پلان دهانی و پوستی برای بیان C3 (pv=0.3) و فیبرینوژن (۰.۵= pv) یافت نشد، لکن ارتباط معنی دار آماری بین لیکن پلان دهانی و پوستی برای بیان IgM دیده شد. (۰.۰۴= pv) نتیجه گیری: به نظر می رسد رنگ آمیزی ایمونوفلورسنت مستقیم در نمونه های پارافینه فیکس شده در فرمالین برای هیچ یک از مارکرهای C3، فیبرینوژن و IgM به تنهایی تکرارکننده مناسبی برای یافته های بالینی- هیستوپاتولوژیک نمی باشد. اگرچه ترکیب IgM و C3 در لیکن پلان پوستی و ترکیب IgM و فیبرینوژن در لیکن پلان دهانی تکرارپذیری بهتری از خود نشان دادند.

کلید واژه: لیکن پلان، تکنیک ایمونوفلورسنس مستقیم، تشخیص