بهبود اثربخشی حفاظتی سپرالکترومغناطیسی در برابر امواج راداری باند ایکس با استفاده از عامل پراکندگی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بهبود اثربخشی حفاظتی سپرالکترومغناطیسی در برابر امواج راداری باند ایکس با استفاده از عامل پراکندگی دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بهبود اثربخشی حفاظتی سپرالکترومغناطیسی در برابر امواج راداری باند ایکس با استفاده از عامل پراکندگی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بهبود اثربخشی حفاظتی سپرالکترومغناطیسی در برابر امواج راداری باند ایکس با استفاده از عامل پراکندگی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بهبود اثربخشی حفاظتی سپرالکترومغناطیسی در برابر امواج راداری باند ایکس با استفاده از عامل پراکندگی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : سلامت کار ایران

تعداد صفحات :۱۳

زمینه و هدف: باند بسامدی X دارای محدوده بسامدی ۱۲.۵- ۸ گیگاهرتز بوده و کاربردهای متنوعی مانند کنترل ترافیک هوایی، ارتباطات ناوبری دریایی و… دارد. عدم کنترل مواجهه با این امواج می تواند باعث آسیب به سلامت شاغلین شود. استفاده از حفاظ، فعلا راهکار کنترلی برتر در پیشگیری از مواجهه با امواج مایکروویو است. در این مطالعه سعی شد تاثیر تغییرات پراکندگی نانوذرات در تقویت یک نوع سپر الکترومغناطیس نانوکامپوزیتی بررسی گردد.روش بررسی: در این تحقیق از رزین اپوکسی و نانوذرات اکسید نیکل (۷ درصد وزنی) در ضخامت های ۲، ۴ و ۶ میلی متر جهت ساخت نانوکامپوزیت ها استفاده شد. مدت زمان های ۱۰ و ۶۶ دقیقه به عنوان مدت زمان اختلاط نانوذرات در حلال جهت بررسی تغییرات پراکندگی در نظر گرفته شد و بر این اساس سپرهای ساخته شده با عنوان گروه های یک (مدت زمان اختلاط ۱۰ دقیقه) و دو (مدت زمان اختلاط ۶۶ دقیقه) نامگذاری شدند. با استفاده از دستگاه های X-ray Diffraction و Field Emission Scanning Electron Microscope نانو ذرات مورد استفاده مشخصه یابی و مقادیر اثربخشی حفاظتی نانوکامپوزیت ها با استفاده از دستگاه Vector Network Analyzer اندازه گیری شد.یافته ها: پراکندگی نانوذرات در نانوکامپوزیت های گروه دو بهتر از گروه یک بود. میانگین مقادیر درصد کاهندگی در نانوکامپوزیت های گروه ۲ بیشتر از گروه ۱ بود. به گونه ای که این مقادیر برای ضخامت های مورد نظر در گروه ۱ به ترتیب برابر با ۴۶.۰۵، ۶۹.۰۳ و ۷۰.۸۳ و در گروه ۲ برابر با ۵۲.۰۲، ۷۸.۴۸ و ۸۴.۱۴ درصد بود. بیشترین درصد کاهندگی ۹۱.۱۲ درصد بود که توسط نانوکامپوزیت ۶ میلی متری (در گروه ۲) و در بسامد ۸.۸ گیگاهرتز به دست آمد. در این گروه با افزایش ضخامت، میانگین اثربخشی حفاظتی نانوکامپوزیت ها افزایش یافت.نتیجه گیری: افزایش مدت زمان اختلاط نانوذرات در حلال باعث بهبود پراکندگی آن ها در ماتریس و افزایش مقادیر اثربخشی حفاظتی شد. می توان از این نانوکامپوزیت ها به عنوان حفاظ مناسب جهت کنترل امواج مایکروویو باند بسامدی X در محیط های کاری استفاده نمود و نانوکامپوزیت ۶ میلی متری در گروه دو، سپر مناسب برای این امر است. همچنین می توان برای کنترل شدت مایکروویو در بسامدهای ویژه ای مانند ۸.۸ و ۱۲.۵ گیگاهرتز به ترتیب از سپر ۶ و ۴ میلی متری در گروه ۲ استفاده نمود چرا که می توانند بیش از ۸۷ درصد از مقدار اولیه شدت امواج مورد نظر را کاهش دهند.

کلید واژه: سپر الکترومغناطیس، مایکروویو، نانوکامپوزیت، اکسید نیکل، امواج الکترومغناطیس، پراکندگی