ارزیابی عملکرد دانه و شاخص های تحمل به خشکی در ارقام و لاین های خالص سویا در منطقه گرگان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارزیابی عملکرد دانه و شاخص های تحمل به خشکی در ارقام و لاین های خالص سویا در منطقه گرگان دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارزیابی عملکرد دانه و شاخص های تحمل به خشکی در ارقام و لاین های خالص سویا در منطقه گرگان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارزیابی عملکرد دانه و شاخص های تحمل به خشکی در ارقام و لاین های خالص سویا در منطقه گرگان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارزیابی عملکرد دانه و شاخص های تحمل به خشکی در ارقام و لاین های خالص سویا در منطقه گرگان :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله به زراعی نهال و بذر (نهال و بذر)

تعداد صفحات :۱۴

خشکی یکی از مهم ترین عوامل کاهش دهنده عملکرد دانه گیاهان در مناطق خشک و نیمه خشک دنیا از جمله ایران است. برای ارزیابی عملکرد و شاخص های تحمل به خشکی در بیست رقم و لاین سویا، سه آزمایش جداگانه در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در دو سال ۱۳۸۹ و ۱۳۹۰ در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گرگان با سه تکرار اجرا شد. زمان آبیاری در آزمایش اول (شاهد) بر اساس ۵۰ میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A و در شرایط تنش متوسط و شدید به ترتیب بر اساس ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر در نظر گرفته شد. میانگین عملکرد دانه ژنوتیپ های مورد مطالعه در شرایط بدون تنش ۱۹۸۹ کیلوگرم در هکتار و در شرایط تنش خشکی شدید ۱۲۴۲ کیلوگرم در هکتار بود. در شرایط بدون تنش ژنوتیپ HT2 با ۲۵۶۹ کیلوگرم در هکتار، در شرایط تنش متوسط ژنوتیپ PE10 با ۲۲۲۲ کیلوگرم در هکتار و در شرایط تنش شدید رطوبتی ژنوتیپ WE6 با ۱۶۸۸ کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را تولید کردند. با توجه به شاخص های STI، MP و GMP، تحمل به تنش خشکی در ژنوتیپ های PE10 و HT2 بیشتر از سایر ژنوتیپ ها بود. محاسبه شاخص SSI نشان داد که از نظر تحمل به خشکی، ژنوتیپ L504 متحمل ترین و ژنوتیپ M9 دارای کمترین تحمل بود. به همین ترتیب محاسبه شاخص TOL نشان داد که از نظر تحمل به خشکی، ژنوتیپ SG20 متحمل ترین و L17 دارای کمترین تحمل بود. ژنوتیپ های برتر می توانند پس از اجرای طرح های تحقیقاتی تکمیلی جهت کشت در شرایط مختلف استان توصیه شده و همچنین در برنامه های تحقیقاتی به نژادی مورد استفاده قرار گیرند.

کلید واژه: سویا، تنش خشکی، شاخص های تحمل، عملکرد دانه