مقاله بررسی میزان بقای بیماران دچار سرطان مری تحت کمورادیوتراپی پس از جراحی و کمورادیوتراپی به تنهایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی میزان بقای بیماران دچار سرطان مری تحت کمورادیوتراپی پس از جراحی و کمورادیوتراپی به تنهایی دارای ۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی میزان بقای بیماران دچار سرطان مری تحت کمورادیوتراپی پس از جراحی و کمورادیوتراپی به تنهایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی میزان بقای بیماران دچار سرطان مری تحت کمورادیوتراپی پس از جراحی و کمورادیوتراپی به تنهایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی میزان بقای بیماران دچار سرطان مری تحت کمورادیوتراپی پس از جراحی و کمورادیوتراپی به تنهایی :

مقاله بررسی میزان بقای بیماران دچار سرطان مری تحت کمورادیوتراپی پس از جراحی و کمورادیوتراپی به تنهایی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در پاییز ۱۳۸۸ در مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان از صفحه ۱۳ تا ۱۸ منتشر شده است.
نام: بررسی میزان بقای بیماران دچار سرطان مری تحت کمورادیوتراپی پس از جراحی و کمورادیوتراپی به تنهایی
این مقاله دارای ۶ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله برداشتن مری
مقاله پرتودرمانی
مقاله پیش آگهی
مقاله سرطان های مری

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
مقدمه: به رغم این که در درمان سرطان مری موفقیت هایی بدست آمده است ولی هنوز این بدخیمی به صورت بیماری پیشرفته موضعی با پیش آگهی بسیار ضعیف بروز می کند.
هدف: ارزیابی تاثیر کمورادیوتراپی پس از جراحی(CRT-S) و کمورادیوتراپی(CRT) تنها در پیش آگهی این بیماران.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی – تحلیلی و گذشته نگر بود که در سال ۱۳۸۷ در بخش جراحی و رادیوتراپی بیمارستان رازی رشت انجام شد. ۷۱ بیمار از سال ۱۳۸۳ الی ۱۳۸۵ ارزیابی شدند. پرونده های بیمارانی که کمورادیوتراپی تنها شده بودند و بیمارانی که ابتدا جراحی و سپس کمورادیوتراپی شده بودند تفکیک و ارزیابی شد. نتایج با نرم افزارspss بررسی و با آزمون های آماری بقا،Kaplan-Meierو Log-Rankتجزیه و تحلیل شد.
نتایج: از ۷۱ بیمار، ۴۲ نفر (%۶۰) مرد و ۲۹ نفر (%۴۰) زن بودند. میانگین سنی آنها ۶۶±۱۰ ساله بود. از این تعداد ۶۰ نفر (%۸۴۵) دچار SCC (سرطان سلول سنگفرشی)، ۵ نفر (%۷) دچار AC (آدنوکارسینوم) و ۶ مورد (%۸۵) هم با تشخیص سرطان بدون ذکر نوع بافت شناسی بودند. از این تعداد ۴۸ نفر (%۶۸) درمان CRT و ۲۳ بیمار (%۳۲) درمان CRT-S شده بودند. در بیماران با ابتلای لنفاوی، بقا ۱۱۵ ماه و در افراد بدون درگیری لنفاوی ۱۴۵ ماه (P>0.005) و بقای کل در بیماران زن و مرد به ترتیب ۱۳ و ۱۱۳ ماه بود که نشان از بقای بهتر زنان نسبت به مردان داشت. بقای کل در بیماران با درمان CRT، ۱۱۵ ماه و در بیماران CRT-S،۱۳ ماه بود (P>0.005). در کلیه بیماران متوسط بقا ۱۲ ماه بود.
نتیجه گیری: با این که در بسیاری از مطالعات به دنبال روش CRT-S بقای بهتری نسبت به روش CRT وجود داشت، اما اختلاف در میزان بقای دو گروه معنی دار نبود. بنابراین توصیه می شود CRT به تنهایی به عنوان یکی از روش های درمان سرطان مری در نظر گرفته شود.