اثر بربرین هیدروکلراید بر آسیب بیضه ای در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر بربرین هیدروکلراید بر آسیب بیضه ای در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر بربرین هیدروکلراید بر آسیب بیضه ای در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر بربرین هیدروکلراید بر آسیب بیضه ای در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر بربرین هیدروکلراید بر آسیب بیضه ای در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانش و تندرستی

تعداد صفحات :۹

مقدمه: دیابت ملیتوس با ایجاد استرس اکسیداتیو، آسیب های متابولیسمی متعددی در بیضه ها ایجاد می کند. این مطالعه با هدف پیشگیری از عوارض اکسیداتیو ناشی از دیابت با به کارگیری داروی بربرین هیدروکلراید که دارای خواص آنتی اکسیدان و جمع کننده رادیکال های آزاد می باشد، انجام گردید.مواد و روش ها: در این مطالعه ۳۲ سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار، با محدوده وزنی ۲۲۰ تا ۲۴۰ گرم، انتخاب و به ۶ گروه تقسیم شدند: ۱- گروه شاهد، ۲- تیمارشده با بربرین ۱۰۰mg/kg، -۳ گروه شاهد تیمارشده با بربرین۵۰mg/kg ، -۴ گروه دیابتی، ۵- گروه دیابتی تیمارشده با بربرین ۱۰۰mg/kg و ۶- گروه دیابتی تیمارشده با بربرین ۵۰mg/kg. دیابت ازطریق تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (۵۰mg/kg) ایجاد گردید. تیمار با بربرین با دوز ۵۰mg/kg و ۱۰۰ به مدت ۶ هفته به صورت گاواژ انجام شد. در ابتدای هفته پنجم، از نمونه ها خون گیری به عمل آمده و فاکتورهای بیوشیمیایی خون و مقاطع بیضه ها مورد ارزیابی هیستولوژیک قرار گرفت.نتایج: نتایج مطالعه نشان می دهد که دیابت با ایجاد استرس های اکسیداتیو و تولید رادیکال های آزاد، باعث کاهش سلول های اسپرماتوگونی و سرتولی، کاهش روند اسپرماتوژنز و نیز کاهش تعداد اسپرم و فعالیت اسپرم گردیده است. در نمونه های تیمارشده با بربرین این عوارض بهبود یافته، همچنین افزایش در تعداد اسپرم، تحرک اسپرم، سلول های رده اسپرم ساز و تعداد i سلول سرتولی نیز مشاهده گردید. به علاوه در گروه های درمانی قطر لوله اسپرم ساز افزایش یافته و ضخامت غشای پایه کاهش یافت.نتیجه گیری: بربرین با توانایی کاهش قندخون، پیشگیری و بهبود استرس های اکسیداتیو، در بهبود آسیب های بیضه ای ناشی از دیابت نقشی درمانی ایفا می کند.

کلید واژه: دیابت، بربرین، اسپرماتوژنز، لایه ژرمینال، سلول های سرتولی، آسیب بیضه ای