مقایسه اثرات آنتی آپوپتوتیک داروهای PPAR-Gamma و ACE-I بر روی سلول های اندوتلیال ورید نافی کشت داده شده در معرض سرم بیماران مبتلا به آلزایمر و افراد سالم

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه اثرات آنتی آپوپتوتیک داروهای PPAR-Gamma و ACE-I بر روی سلول های اندوتلیال ورید نافی کشت داده شده در معرض سرم بیماران مبتلا به آلزایمر و افراد سالم دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه اثرات آنتی آپوپتوتیک داروهای PPAR-Gamma و ACE-I بر روی سلول های اندوتلیال ورید نافی کشت داده شده در معرض سرم بیماران مبتلا به آلزایمر و افراد سالم  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه اثرات آنتی آپوپتوتیک داروهای PPAR-Gamma و ACE-I بر روی سلول های اندوتلیال ورید نافی کشت داده شده در معرض سرم بیماران مبتلا به آلزایمر و افراد سالم،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه اثرات آنتی آپوپتوتیک داروهای PPAR-Gamma و ACE-I بر روی سلول های اندوتلیال ورید نافی کشت داده شده در معرض سرم بیماران مبتلا به آلزایمر و افراد سالم :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی اصفهان

تعداد صفحات :۱۰

مقدمه: آلزایمر یک نوع اختلال در عملکرد مغزی است که طی آن، به تدریج توانایی های ذهنی بیمار تحلیل می رود. مطالعات نشان داده اند که نقص سلول های اندوتلیال می تواند منجر به بیماری های التهابی عصبی مزمن و حاد شود. تیازولیدین دیون ها (TZDs یا Thiazolidinediones) داروهای آگونیست گیرنده پراکسی زوم پرولیفراتور اکتیویتور گاما (PPAR-gamma یا Peroxisome proliferator-activated receptor-gamma) هستند، TZDs (پیوگلیتازون ها) نه تنها می توانند آسیب ناشی از تخریب های عصبی را در برخی بیماری های خود ایمن تضعیف کنند، بلکه باعث بهبود عملکرد عروق، حفظ سلول های اندوتلیال و مانع از پیشرفت بیماری های آترواسکلروتیک می شوند. برخی داروها نظیر انالاپریل نیز که از خانواده مهار کننده های آنزیم تبدیل گر آنژیوتانسین ACE-I (Angiotensin converting enzyme- inhibitor) می باشند، دارای نقش فعالی در سیستم رنین آنژیوتانسین در نقص عملکرد عروق و حفظ این سلول ها می باشند. با توجه به اثرات مفید ACE-I و TZDs بر روی نقص عملکردی سلول های اندوتلیال و حفظ این سلول ها، پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان آپوپتوز در سلول های اندوتلیال ورید نافی تیمار شده با سرم بیماران مبتلا به آلزایمر و مقایسه اثر محافظتی این دو دارو انجام شد.روش ها: در این بررسی، ۱۰ نفر به عنوان گروه شاهد و ۱۰ نفر به عنوان گروه مورد انتخاب شدند. برای ارزیابی اثر انالاپریل و پیوگلیتازون بر روی سلول های اندوتلیال تیمار شده با سرم بیماران آلزایمری، نمونه ها به ۴ گروه تقسیم شدند. پس از آماده سازی گروه ها، میزان آپوپتوز با استفاده از کیت تشخیص مرگ سلولی و دستگاه فلوسیتومتری بین گروه های شاهد و مورد، ۲۴ ساعت قبل و بعد از اضافه کردن انالاپریل و پیوگلیتازون مقایسه شدند. نتایج حاصل از این مطالعه با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۸ و آزمون ANOVA یک طرفه با P<0.05 آنالیز شدند.یافته ها: میزان آپوپتوز در گروه اول که با سرم بیماران آلزایمری تیمار شدند، نسبت به گروه تیمار شده با سرم افراد سالم به طور معنی داری بالاتر بود. در گروه تیمار شده با انالاپریل ۲۴ ساعت قبل و بعد از افزودن سرم این بیماران، میزان آپوپتوز در سلول های اندوتلیال در مقایسه با گروه شاهد کاهش یافت. اما در مقایسه، پیوگلیتازون زمانی که ۲۴ ساعت قبل از تیمار با سرم این بیماران اضافه شد، به میزان بیشتری توانست میزان آپوپتوز را کم کند. در هر دو گروه دارویی، میزان دی اکسید نیتریک بین تیمار ۲۴ ساعت قبل و بعد کاهش یافت، اما تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد.نتیجه گیری: پیوگلیتازون در مقایسه با انالاپریل بهتر می تواند سطح اکسید نیتریک و عوامل آپوپتوزی را در بیماران آلزایمری کم کند. به نظر می رسد که پیوگلیتازون باعث فعال سازی پروتئین های ضد آپوپتوزی بیشتری می شود.

کلید واژه: آلزایمر، آپوپتوز، PPAR- γ، ACE-I