اثر یک دوره تمرین تناوبی شدید بر منتخبی از شاخص های عملکرد هوازی، بی هوازی و هماتولوژیکی ورزشکاران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر یک دوره تمرین تناوبی شدید بر منتخبی از شاخص های عملکرد هوازی، بی هوازی و هماتولوژیکی ورزشکاران دارای ۲۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر یک دوره تمرین تناوبی شدید بر منتخبی از شاخص های عملکرد هوازی، بی هوازی و هماتولوژیکی ورزشکاران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر یک دوره تمرین تناوبی شدید بر منتخبی از شاخص های عملکرد هوازی، بی هوازی و هماتولوژیکی ورزشکاران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر یک دوره تمرین تناوبی شدید بر منتخبی از شاخص های عملکرد هوازی، بی هوازی و هماتولوژیکی ورزشکاران :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فیزیولوژی ورزشی (پژوهش در علوم ورزشی)

تعداد صفحات :۲۵

این مطالعه با هدف بررسی اثر یک دوره تمرینات تناوبی شدید بر منتخبی از شاخص های عملکرد هوازی، بی هوازی و هماتولوژیکی انجام شد. ۱۵ کشتی گیر تمرین کرده به طور تصادفی به دو گروه (تجربی=۸، کنترل=۷) تقسیم شدند. پیش و پس از تمرینات آزمودنی ها ۱) آزمون فزاینده برای تعیین حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max)، سرعت در(v VO2max) VO2max ، سرعت در آستان لاکتات (vLT) و حداکثر نبض اکسیژن (VO2/HRPeak)، ۲) آزمون زمان تا واماندگی تا (Tmax) Vvo2max و ۳) پروتکل RAST را برای تعیین حداکثر برون ده توان (PPO) و میانگین برون ده توان (MPO) اجرا کردند. نمونه های خونی استراحتی، در پیش و پس از تمرینات جمع آوری شد. هر ۲ گروه برنامه تمرین کشتی مشابه را به مدت ۴ هفته دنبال کردند در حالی که گروه تجربی در کنار برنامه تمرین کشتی، آزمون دویدن سرعتی بی هوازی (RAST) را به عنوان یک پروتکل تمرین تناوبی شدید، دو جلسه در هر هفته اجرا می کردند. اختلاف بین پیش و پس از تمرینات در گروه ها با آزمون تی زوجی و اختلاف بین گروه ها با آزمون تی مستقل و اندازه اثر برای همه متغیرها اندازه گیری شد. پس از تمرینات، (%۵.۴)VO2max، (%۳.۱)vVo2max،(%۴.۱) vLT ، حداکثر نبض اکسیژن (۷.۷%) و (%۳۲.۱)Tmax در گروه تجربی به گونه ای معنی دار افزایش یافت(p<0.05) . حداکثر برون ده توان (۳۴.۹%) و میانگین برون ده توان (۲۹.۳%) در گروه تجربی به گونه ای معنی دار افزایش یافت، اما تغییری در گروه کنترل مشاهده نشد. همچنین افزایشی معنی دار در مقدار هموگلوبین (۶.۷%)، میانگین وزن هموگلوبین در گلبول قرمز (۴.۹%) و میانگین غلظت هموگلوبین در گلبول قرمز (۴.۴%) در گروه تجربی مشاهده شد(p<0.05) . یافته های حاضر پیشنهاد می کند که یک دوره تمرینات تناوبی شدید در مدت زمان کوتاه و با حجم بسیار کم تمرینات (۴ دقیقه در هر جلسه) موجب بهبود در اجرای هوازی و بی هوازی می شود که این افزایش با تغییرات هماتولوژیکی نیز همراه است.

کلید واژه: هموگلوبین، تمرینات تناوبی شدید، اجرای هوازی و بی هوازی