مقاله بررسی امکان افزایش عملکرد دانه از طریق افزایش وزن دانه در ژنوتیپ های گندم زمستانه و بینابین با دستکاری در ظرفیت مخزن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی امکان افزایش عملکرد دانه از طریق افزایش وزن دانه در ژنوتیپ های گندم زمستانه و بینابین با دستکاری در ظرفیت مخزن دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی امکان افزایش عملکرد دانه از طریق افزایش وزن دانه در ژنوتیپ های گندم زمستانه و بینابین با دستکاری در ظرفیت مخزن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی امکان افزایش عملکرد دانه از طریق افزایش وزن دانه در ژنوتیپ های گندم زمستانه و بینابین با دستکاری در ظرفیت مخزن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی امکان افزایش عملکرد دانه از طریق افزایش وزن دانه در ژنوتیپ های گندم زمستانه و بینابین با دستکاری در ظرفیت مخزن :

مقاله بررسی امکان افزایش عملکرد دانه از طریق افزایش وزن دانه در ژنوتیپ های گندم زمستانه و بینابین با دستکاری در ظرفیت مخزن که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در بهار ۱۳۸۹ در مجله علوم زراعی ایران از صفحه ۷۶ تا ۸۴ منتشر شده است.
نام: بررسی امکان افزایش عملکرد دانه از طریق افزایش وزن دانه در ژنوتیپ های گندم زمستانه و بینابین با دستکاری در ظرفیت مخزن
این مقاله دارای ۹ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله آبیاری
مقاله انتقال مواد پرورده
مقاله تنش خشکی انتهای فصل
مقاله حذف سنبلچه،گندم بینابین و وزن دانه

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
دستکاری و تغییر در اندازه و ظرفیت مخزن (دانه) بمنظور آگاهی از پتانسیل وزن دانه ارقام گندم و درک این نکته که آیا امکان افزایش عملکرد دانه از طریق افزایش وزن دانه وجود دارد، یکی از شرط های مهم برای افزایش عملکرد دانه در واحد سطح است. این آزمایش با استفاده از روش حذف مصنوعی سنبلچه ها و با هدف بررسی امکان افزایش عملکرد دانه از طریق افزایش وزن دانه در سال های زراعی ۱۳۸۴-۱۳۸۲ با پنج ژنوتیپ گندم زمستانه و بینابین در ایستگاه های اردبیل و کرج در دو شرایط آبیاری معمولی و تنش خشکی انتهای فصل (قطع آبیاری بعد از مرحله سنبله رفتن) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. برای بررسی تغییر در اندازه مخزن و امکان افزایش میزان انتقال مواد پرورده به دانه ها، ۲۵ و ۵۰ درصد گلچه ها بعد از زمان گرده افشانی به طور مصنوعی حذف شدند. نتایج تجزیه واریانس مرکب در شرایط آبیاری معمول نشان دهنده تفاوت معنی دار بین ژنوتیپ ها بود. در این شرایط رقم گاسپارد با عملکرد دانه ۷۲۸۸ کیلوگرم در هکتار بالاترین عملکرد دانه را داشت، ولی در شرایط تنش، ژنوتیپ ها از نظر عملکرد دانه تفاوتی نداشتند. نتایج تجزیه مرکب (دو سال و دو مکان) اثر حذف سنبلچه و ژنوتیپ ها بر وزن دانه در شرایط آبیاری معمول حاکی از آن بود که اثرات سال در مکان و ژنوتیپ در سطح احتمال یک درصد و اثر حذف سنبلچه و سال در مکان در ژنوتیپ در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بودند. همچنین نتایج تجزیه مرکب (دو مکان) در شرایط تنش خشکی انتهای فصل نشان داد که اثرات مکان و حذف سنبلچه، در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. حذف سنبلچه ها در شرایط آبیاری معمول پس از اعمال تیمارهای ۲۵ و ۵۰ درصد حذف سنبلچه، به ترتیب باعث افزایش ۱۳ و ۱۸ درصد در میانگین وزن دانه های باقیمانده (در مقایسه با شاهد) شد، ولی در شرایط تنش خشکی انتهای فصل، هر دو تیمار حذف سنبلچه باعث افزایش وزن دانه به میزان ۲۴ درصد در مقایسه با شاهد شدند که حاکی از عدم وجود محدودیت در ظرفیت مخزن و امکان افزایش عملکرد دانه از طریق وزن دانه در هر دو شرایط محیطی (آبیاری معمول و تنش خشکی) و به ویژه در شرایط تنش خشکی انتهای فصل است.