تحلیل تکوین زیرمیدان موج نو تئاتر ایران در دو دهه سی و چهل شمسی (با تکیه بر تشکیل «کارگاه نمایش» بر اساس نظریه میدان های پیر بوردیو)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تحلیل تکوین زیرمیدان موج نو تئاتر ایران در دو دهه سی و چهل شمسی (با تکیه بر تشکیل «کارگاه نمایش» بر اساس نظریه میدان های پیر بوردیو) دارای ۳۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تحلیل تکوین زیرمیدان موج نو تئاتر ایران در دو دهه سی و چهل شمسی (با تکیه بر تشکیل «کارگاه نمایش» بر اساس نظریه میدان های پیر بوردیو)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تحلیل تکوین زیرمیدان موج نو تئاتر ایران در دو دهه سی و چهل شمسی (با تکیه بر تشکیل «کارگاه نمایش» بر اساس نظریه میدان های پیر بوردیو)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تحلیل تکوین زیرمیدان موج نو تئاتر ایران در دو دهه سی و چهل شمسی (با تکیه بر تشکیل «کارگاه نمایش» بر اساس نظریه میدان های پیر بوردیو) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : جامعه شناسی هنر و ادبیات (نامه علوم اجتماعی)

تعداد صفحات :۳۳

چگونگی فرایند ساختاریابی میدان تئاتر نوین ایران و ایجاد قطب های هنری و تکوین زیرمیدان های آن زمینه این پژوهش جامعه شناختی است. موج نو تئاتر ایران در دو دهه سی و چهل شمسی به مثابه یک زیرمیدان شکل پیدا کرد و این حاصل تغییر در نظام توزیع سرمایه ها و تغییر عادت واره های کنش گران آن بود،‏ که خواهان بدعتی در سبک ها و فرم های متداول تئاتر نوین ایران بودند. یکی از نتایج روشن موج نو در تئاتر ایران «کارگاه نمایش» بود که بین سال های ۱۳۵۷ – ۱۳۴۸ به وجود آمد. چگونگی هدایت گری فضای مقدورات در فعالیت عاملان حاضر در موج نو به ویژه کارگاه نمایش،‏ جایگاه و مواضع این مولدان هنری در هندسه موقعیت های اجتماعی و هنری زمانه شان،‏ نوع سرمایه ها و عادت واره های ایشان و رابطه هنرمندان کارگاه با ساختار حاکم قدرت سیاسی و همچنین دیگر قطب های هنری و فرهنگی مجاورشان از جمله هنرمندان چپ گرا و عامه پسند آن عصر،‏ عمده پرسش های مطروحه در این نوشتار هستند. در نتیجه،‏ در می یابیم که کارگاه نمایش حاصل تمایز معناداری از تئاتر متعارف ایران بر اساس سرمایه نمادین برآمده از موج نو و وابستگی به حاکمیت سیاسی وقت ایران بوده است،‏ تمایزی که آن را در قطب مخالف تئاتر متمایل به چپ و تئاتر عامه پسند قرار می دهد و به میراث موثر نسل پس از خود تبدیل می کند. این مقاله از روش شناسی جامعه شناختی پیر بوردیو،‏ خاصه نظریه کنش و تمایز او،‏ در تحلیل تکوین زیرمیدان موج نو و «کارگاه نمایش» در فضای اجتماعی پیش از انقلاب بهره می برد.

کلید واژه: بوردیو، کارگاه نمایش، موج نو تئاتر ایران، میدان، عادت واره، سرمایه، تمایز، نظریه کنش، هندسه موقعیت