مقاله تغییرات میزان شیوع لیشمانیوز پوستی طی ۲۰ سال گذشته (۱۳۸۸- ۱۳۶۸) در شهرستان بم

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تغییرات میزان شیوع لیشمانیوز پوستی طی ۲۰ سال گذشته (۱۳۸۸- ۱۳۶۸) در شهرستان بم دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تغییرات میزان شیوع لیشمانیوز پوستی طی ۲۰ سال گذشته (۱۳۸۸- ۱۳۶۸) در شهرستان بم  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تغییرات میزان شیوع لیشمانیوز پوستی طی ۲۰ سال گذشته (۱۳۸۸- ۱۳۶۸) در شهرستان بم،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تغییرات میزان شیوع لیشمانیوز پوستی طی ۲۰ سال گذشته (۱۳۸۸- ۱۳۶۸) در شهرستان بم :

مقاله تغییرات میزان شیوع لیشمانیوز پوستی طی ۲۰ سال گذشته (۱۳۸۸- ۱۳۶۸) در شهرستان بم که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در پاییز ۱۳۸۹ در مجله دانشگاه علوم پزشکی کرمان از صفحه ۲۹۷ تا ۳۰۶ منتشر شده است.
نام: تغییرات میزان شیوع لیشمانیوز پوستی طی ۲۰ سال گذشته (۱۳۸۸- ۱۳۶۸) در شهرستان بم
این مقاله دارای ۱۰ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله میزان شیوع
مقاله لیشمانیوز پوستی
مقاله شهرستان بم

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
مقدمه: لیشمانیوز پوستی طی سال های متمادی بومی شهرستان بم بوده است و اپیدمی های مکرری از آن دیده شده است. این بیماری بعد از زلزله ۱۳۸۲ بار دیگر پس از یک دورآرامش طغیان کرد. این مطالعه با هدف بررسی تغییرات میزان شیوع ۲۰ ساله لیشمانیوز پوستی در بم انجام شده است.
روش: در این مطالعه اطلاعات مربوط به ۲۹۳۹۵ بیمار به صورت گذشته نگر از مدارک ثبت شده در مرکز کنترل و درمان سالک و مقالات انتشار یافته جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: موارد لیشمانیوز پوستی به چهار دوره طی بیست سال گذشته تقسیم شد که سه دوره قبل از زلزله شامل دوره طغیان، دوره کنترل و دوره آرام می باشد. بیشترین موارد بیماری مربوط به سال ۱۳۷۹ با ۶۷۳۴ مورد (میزان شیوع ۳/۸%) و کمترین مورد بیماری در سال قبل از زلزله با ۲۱۵ مورد (با میزان شیوع ۲/۰%) مربوط به سال ۱۳۸۲ می شود. دوره بازگشت مربوط به سه سال بعد از زلزله می باشد که بیشترین موارد ابتلا مربوط به سال ۱۳۸۵ با ۲۸۸۰ مورد (میزان شیوع ۶/۲%) ثبت شده است. در طی ۲۰ سال به تدریج متوسط سن بیماران افزایش یافته و در سال های بعد از زلزله افراد مذکر بیشتر از مونث مبتلا شده اند. زخم های سالکی از صورت به دست و پا تغییر موضع داده است. در تمام این سال ها عامل بیماری لیشمانیا تروپیکا و ناقل آن فلبوتوموس سرژنتی بوده است.
نتیجه گیری: اپیدمیولوژی لیشمانیوز پوستی تابع تغییرات محیطی است و به دلیل ایجاد ایمنی دایم در افراد مبتلا، پس از مدتی حداکثر میزان شیوع آن تقریبا به اندازه میزان تولد می رسد. در شهرستان بم هم پس از طغیان سال ۱۳۷۹ میزان شیوع آن در حدکمتر از ۱% در کنترل طبیعی درآمده بود که با زلزله دی ماه ۱۳۸۲ به علت مهاجرت و حضور افراد حساس، فراوانی بیماری تا ۶ برابر قبل از زلزله افزایش داشته است. در مناطقی که بیماری بومی است و در معرض خطر حوادث و بلایا قرار دارد ضروری است که از قبل برنامه دقیقی برای مبارزه با بیماری طراحی گردد.