بررسی میزان بروز حوادث جدید کرونری در بیماران دیابتی مبتلا به IHD در دو گروه دیابت کنترل شده و کنترل نشده با معیار هموگلوبین A1c

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی میزان بروز حوادث جدید کرونری در بیماران دیابتی مبتلا به IHD در دو گروه دیابت کنترل شده و کنترل نشده با معیار هموگلوبین A1c دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی میزان بروز حوادث جدید کرونری در بیماران دیابتی مبتلا به IHD در دو گروه دیابت کنترل شده و کنترل نشده با معیار هموگلوبین A1c  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی میزان بروز حوادث جدید کرونری در بیماران دیابتی مبتلا به IHD در دو گروه دیابت کنترل شده و کنترل نشده با معیار هموگلوبین A1c،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی میزان بروز حوادث جدید کرونری در بیماران دیابتی مبتلا به IHD در دو گروه دیابت کنترل شده و کنترل نشده با معیار هموگلوبین A1c :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

تعداد صفحات :۸

مقدمه: نقش کنترل دیابت در کاهش حوادث کرونری در بیماران دیابتی مبتلا به IHD نامشخص است. در این مطالعه سعی شده است اثر کنترل دیابت با معیار هموگلوبین A1C بر میزان حوادث کرونری بررسی گردد.روش کار: این مطالعه که به صورت آینده نگر انجام شد تعداد ۲۰۴ بیمار دیابتی نوع ۲ با سابقه بیماری ایسکمیک قلبی از میان مراجعین به کیلینیک خصوصی و بیماران بستری در بخش قلب بیمارستان قائم به مدت یکسال پیگیری شدند. از کلیه بیماران در ابتدای مراجعه شرح حال گرفته و معاینه فیزیکی کامل انجام و الکتروکاردیوگرافی و اکوکاردیوگرافی و در صورت نیاز تست تحمل فعالیت، SPECT یا آنژیوگرافی کرونر انجام شد. میزان قند خون ناشتا و HbA1C نیز تعیین شد سپس هر سه ماه یک بار بیماران ویزیت شدند و معاینه فیزیکی و تست های لازم جهت کنترل و سیر بیماری کرونر انجام و FBS و HbA1C کنترل شد، در پایان مطالعه از مجموع ۲۰۴ بیمار، ۸۵ نفر دیابت کنترل شده (میانگین HbA1C 7) و ۱۱۹ نفر دیابت کنترل نشده (میانگین HbA1C 7<) داشتند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و X2 تجزیه و تحلیل شد.نتایج: توزیع سنی، جنسی در دو گروه نسبتا یکنواخت بود. میانگین سنی کل بیماران حدود ۶۰.۴ سال بود، روش کنترل اساسی دیابت در هر دو گروه استفاده از داروهای خوراکی هیپوگلسیمیک بود. توزیع ریسک فاکتورهای ماژور دیگر نیز در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. میانگین میزان هموگلوبین A1c در گروه کنترل شده ۶.۶ و در گروه کنترل نشده حدود ۸.۳ بود. طی مطالعه تعداد ۱۰۳ بیمار (۵۱%) حداقل یک بار به حادثه حاد کرونری مبتلا شدند. از این تعداد ۷۱ بیمار (۳۵%) دچار ایسکمی راجعه، ۲۸ بیمار (۱۴%) دچار انفارکتوس میوکارد و ۴ بیمار (۲%) نیز دچار مرگ با واسطه حوادث کرونری شدند. میزان ایسکمی راجعه ۷% و میزان انفارکتوس میوکارد ۱% در گروه کنترل نشده بیش از گروه کنترل شده بود ولی این تفاوت ها معنی دار نبودند. میزان مرگ و میر در گروه کنترل نشده ۳% بیش از گروه کنترل شده بود که باز هم ارزش آماری نداشت.نتیجه گیری: در مطالعه فوق هرچند کنترل قند خون (۷HbA1C) سبب کاهش بروز حوادث کرونری در بیماران دیابتی مبتلا به IHD شد ولی این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود.

کلید واژه: دیابت ملتیوس، HbA1c، بیماری ایسکمیک قلبی، حوادث کرونری