مقاله مقایسه فراوانی نسبی سندرم کارپال تونل در جانبازان جنگ تحمیلی استفاده کننده از صندلی چرخ دار با سایر جانبازان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مقایسه فراوانی نسبی سندرم کارپال تونل در جانبازان جنگ تحمیلی استفاده کننده از صندلی چرخ دار با سایر جانبازان دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مقایسه فراوانی نسبی سندرم کارپال تونل در جانبازان جنگ تحمیلی استفاده کننده از صندلی چرخ دار با سایر جانبازان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایسه فراوانی نسبی سندرم کارپال تونل در جانبازان جنگ تحمیلی استفاده کننده از صندلی چرخ دار با سایر جانبازان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مقایسه فراوانی نسبی سندرم کارپال تونل در جانبازان جنگ تحمیلی استفاده کننده از صندلی چرخ دار با سایر جانبازان :

مقاله مقایسه فراوانی نسبی سندرم کارپال تونل در جانبازان جنگ تحمیلی استفاده کننده از صندلی چرخ دار با سایر جانبازان که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در بهار ۱۳۸۹ در طب جانباز از صفحه ۲۴ تا ۲۷ منتشر شده است.
نام: مقایسه فراوانی نسبی سندرم کارپال تونل در جانبازان جنگ تحمیلی استفاده کننده از صندلی چرخ دار با سایر جانبازان
این مقاله دارای ۴ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله سندرم کارپال تونل
مقاله صندلی چرخ دار
مقاله مطالعه الکترودیاگنوستیک
مقاله مطالعه هدایت عصبی

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
مقدمه: سندرم کارپال تونل (CTS) شایعترین بیماری عصب مدین است.
هدف: این مطالعه جهت مقایسه فراوانی نسبی سندرم کارپال تونل در جانبازان جنگ تحمیلی استفاده کننده از صندلی چرخ دار با جانبازانی که از این صندلی استفاده نمی کنند، صورت گرفت.
مواد و روش ها: در این مطالعه، جانبازان جنگ تحمیلی مراجعه کننده به مرکز توانبخشی جانبازان و بیمارستان الزهرا (س) در اصفهان، به صورت دو گروه ۴۴ نفری استفاده کننده و غیراستفاده کننده از صندلی چرخ دار مورد مطالعه هدایت عصبی قرارگرفتند تا وجود و شدت سندرم کارپال تونل در آن ها مشخص شود.
یافته ها: از بین ۴۴ جانباز استفاده کننده از صندلی چرخ دار، ۱۹ نفر (۴۳۲ درصد) دارای سندرم کارپال تونل بودند که شدت آن در ۱۲ نفر (۲۷۳ درصد) خفیف، در ۶ نفر (۱۳۶ درصد) متوسط و یک نفر (۲۳ درصد) شدید بود. از بین ۴۴ نفر گروه شاهد، تنها ۲ نفر (۴۶ درصد) دارای این بیماری بودند که شدت آن در یک نفر خفیف (۲۳ درصد) و در یک نفر متوسط (۲۳ درصد) بود. فراوانی سندرم کارپال تونل در جانبازان استفاده کننده از صندلی چرخ دار به طور معنی دار بیش تر از گروه شاهد بود (p<0.0001).
بحث: استفاده از صندلی چرخ دار به طور قابل توجهی خطر بروز سندرم کارپال تونل را افزایش می دهد؛ البته این عارضه، اغلب شدت خفیف تا متوسط دارد. بررسی این افراد به طور دوره ای از نظر وجود این بیماری ضروری به نظر می رسد.