دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور تاثیر پربیوتیک مانان الیگوساکارید بر رشد، بازماندگی، ترکیب بدن و مقاومت به تنش شوری در بچه ماهی سفید (Rutilus frisii kutum)
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
تاثیر پربیوتیک مانان الیگوساکارید بر رشد، بازماندگی، ترکیب بدن و مقاومت به تنش شوری در بچه ماهی سفید (Rutilus frisii kutum) دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد تاثیر پربیوتیک مانان الیگوساکارید بر رشد، بازماندگی، ترکیب بدن و مقاومت به تنش شوری در بچه ماهی سفید (Rutilus frisii kutum) کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر پربیوتیک مانان الیگوساکارید بر رشد، بازماندگی، ترکیب بدن و مقاومت به تنش شوری در بچه ماهی سفید (Rutilus frisii kutum)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن تاثیر پربیوتیک مانان الیگوساکارید بر رشد، بازماندگی، ترکیب بدن و مقاومت به تنش شوری در بچه ماهی سفید (Rutilus frisii kutum) :
نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علوم و فنون دریایی ایران
تعداد صفحات :۱۴
در این تحقیق اثر سطوح مختلف پربیوتیک مانان الیگوساکارید بر میزان رشد، بازماندگی، ترکیب بدن و مقاومت به تنش شوری در بچه ماهی سفید (Rutilus frisii kutum) مورد بررسی قرار گرفت. بچه ماهیان سفید با میانگین وزنی ۷۴۱.۸±۳۷.۴ میلی گرم با تراکم ۳۰۰ عدد در حوضچه های فایبرگلاس به مدت ۸ هفته تا حد سیری تغذیه شدند. آزمایش با استفاده از طرح کاملا تصادفی شامل سطوح صفر (شاهد)، ۱.۵، ۳ و ۴.۵ گرم مانان الیگوساکارید به ازای هر کیلوگرم جیره تجاری ماهی سفید با سه تکرار طراحی شد. در پایان دوره آزمایش از بچه ماهیان در معرض تنش شوری نمونه گیری شد. نتایج به دست آمده از نظر میزان رشد و کارآیی تغذیه تفاوت در بین تیمارها نشان نداد (P>0.05). بیشترین و کمترین عملکرد رشد در ماهیان تغذیه شده با سطوح ۱.۵ و ۴.۵ گرم مانان الیگوساکارید به ازای هر کیلوگرم جیره مشاهده گردید. بیشترین نرخ بازماندگی بدون هیچ گونه تفاوت معنی داری در ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی ۱.۵ گرم مانان الیگوساکارید به ازای هر کیلوگرم مشاهده گردید و به موازات آن تعداد کل لاکتوباسیلوس های روده نیز نسبت به سایر تیمارها افزایش یافته بود (P>0.05). میزان بازماندگی ماهیان پس از گذشت ۴۸ ساعت تنش شوری ۱۳.۱ و ۱۰.۸ گرم در لیتر از نظر آماری تفاوتی نداشت (P>0.05). یافته های آنالیز لاشه نشان داد که هیچ یک از تیمارها بر ترکیبات بدن بچه ماهیان سفید پرورشی تاثیر معنی داری نگذاشتند (P>0.05). نتایج این بررسی حاکی از آن است که مکمل کردن جیره به میزان ۱.۵ گرم مانان الیگوساکارید به ازای هر کیلوگرم جیره می تواند در برخی از پارامترهای رشد، تغذیه، بازماندگی و مقاومت به تنش شوری بچه ماهی سفید موثر واقع شود.
کلید واژه: مانان الیگوساکارید، رشد، ترکیب بدن، تنش شوری، بچه ماهی سفید (Rutilus frisii kutum)
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
