بررسی سیتوژنتیکی برخی از گونه های جنس اسپرس در ایران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی سیتوژنتیکی برخی از گونه های جنس اسپرس در ایران دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی سیتوژنتیکی برخی از گونه های جنس اسپرس در ایران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی سیتوژنتیکی برخی از گونه های جنس اسپرس در ایران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی سیتوژنتیکی برخی از گونه های جنس اسپرس در ایران :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : تازه های بیوتکنولوژی سلولی مولکولی

تعداد صفحات :۹

سابقه و هدف: در ایران جنس اسپرس (Onobrychis) دارای ۶۳ گونه یک ساله و چند ساله می باشد که در مناطق مختلف آب و هوایی پراکنش یافته اند. تعدادی از گونه های این جنس دارای ارزش علوفه ای بوده و در کنترل فرسایش و یا به عنوان گیاهان جلب کننده زنبورعسل مورد استفاده قرار می گیرند. این گونه ها تنوع ژنتیکی بالایی داشته و به عنوان یک ذخیره ژنتیکی غنی و ارزشمند می توان از آنها برای اصلاح گونه های زراعی استفاده کرد. در پژوهش حاضر با شمارش و اندازه گیری کروموزم های مرحله متافازی میتوز نه گونه اسپرس که بسیاری از آنها انحصاری ایران می باشند، کاریوتیپ و تقارن گونه ها بررسی می شود.مواد و روش ها: نه گونه از جنس (اسپرس)، از مناطق طبیعی کشور جمع آوری شد و با استفاده از سلول های مریستم انتهایی ریشه آنها، تعداد و ابعاد کروموزم ها در مرحله میتوز اندازه گیری و فرمول کاریوتیپی هر گونه تعیین گردید.یافته ها: تعداد کروموزوم پایه در گونه ها بین x=7 و x=8 متغیر و تیپ کروموزوم ها نیز از نوع متاسنتریک تا ساب متاسنتریک بود. از نظر میانگین طول ژنوم، بیشترین مقدار طول ژنوم متعلق به گونه O. scrobiculata (24.26) و کمترین میانگین طول ژنوم به گونه O. lunata (14.76) تعلق دارد. گونه O. heliocarpa با فرمول کاریوتیپی ۱۶m از بیشترین درصد شکل کلی (۴۴.۸۵۶) و کمترین مقدار شاخص نامتقارن بودن درون کروموزومی (۰.۲۱۸) برخوردار بود و نیز گونه O. oxyptera با فرمول کاریوتیپی ۲m+14sm دارای کمترین درصد شکل کلی (۳۲.۵۵۲) و بیشترین شاخص عدم تقارن درون کروموزومی (۰.۴۸۹) بود. در میان گونه های مورد بررسی گونه های O. heliocarp وO. lunata بر خلاف سایر گونه ها که در کلاس B استیبنز بودند در کلاس A قرار گرفتند و دارای کاریوتیپ های متقارن تر می باشند که نشان دهنده ابتدایی تر بودن این دو گونه می باشد. گونه O. oxyptera در کلاس ۳B قرار گرفته و کاریوتیپ آن به سوی نامتقارنی و پیشرفته بودن میل می کند. در تجزیه خوشه ای به روش Ward بر اساس صفات کاریوتیپی گونه های مورد مطالعه در دو گروه مجزا قرار گرفتند. کمترین فاصله بین گونه های O. buhseana و O. atropatana و بیشترین فاصله بین گونه های O. heliocarpa O. oxyptera مشاهده شد.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تجزیه جهت رده بندی گونه ها و انتخاب گونه های نزدیک به یکدیگر برای انجام تلاقی بین گونه ای استفاده می شود.

کلید واژه: اسپرس، تجزیه کلاستر، کاریوتیپ