بررسی سطوح سرمی فاکتورهای آنژیوژنیکی در پاسخ به یک جلسه فعالیت زیربیشینه طولانی مدت در مردان غیر فعال

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی سطوح سرمی فاکتورهای آنژیوژنیکی در پاسخ به یک جلسه فعالیت زیربیشینه طولانی مدت در مردان غیر فعال دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی سطوح سرمی فاکتورهای آنژیوژنیکی در پاسخ به یک جلسه فعالیت زیربیشینه طولانی مدت در مردان غیر فعال  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی سطوح سرمی فاکتورهای آنژیوژنیکی در پاسخ به یک جلسه فعالیت زیربیشینه طولانی مدت در مردان غیر فعال،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی سطوح سرمی فاکتورهای آنژیوژنیکی در پاسخ به یک جلسه فعالیت زیربیشینه طولانی مدت در مردان غیر فعال :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فیزیولوژی و فارماکولوژی

تعداد صفحات :۱۰

مقدمه: تمرینات ورزشی باعث افزایش چگالی مویرگی عضله اسکلتی می شود. اما مکانیسم مولکولی این فرایند هنوز به طور کامل مشخص نیست، از این رو هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر فعالیت حاد زیر بیشینه استقامتی بر فاکتورهای آنژیوژنیکی، فاکتور رشد اندوتلیال عروق (VEGF) به عنوان مهمترین میتوژن مخصوص سلول های اندوتلیال و ماتریکس متالوپروتئینازهای ۲ و ۹ (MMP-9 , MMP-2) به عنوان تجزیه کننده های غشای پایه مویرگ، در مردان سالم غیرفعال بود.روش ها: ۱۲ مرد سالم غیرفعال با دامنه سنی ۲۲.۹۱±۲.۷۴ ساله و BMI-23.91±۲.۷۴ از بین داوطلبان بطور تصادفی انتخاب شدند. پس از تعیین حداکثر اکسیژن مصرفی(VO2 max) ،آزمودنی ها ۱ ساعت بر روی دوچرخه با %۷۰VO2 max رکاب زدند. ۲ میلی لیتر خون قبل، بلافاصله و دو ساعت بعد از ورزش از سیاهرگ آنتی کوبیتال گرفته شد. سپس میزانVEGF ،MMP-2 وMMP-9 سرم به وسیله کیت الایزا مورد اندازه گیری قرار گرفت.یافته ها: میزان VEGF و MMP-2 سرم بلافاصله بعد از فعالیت کاهش یافت. میزان VEGF در دو ساعت بعد از فعالیت نسبت به سطح پایه در سطح پایین تری باقی ماند. میزان MMP-2 سرم در دو ساعت بعد از فعالیت دوباره به سطح پایه برگشت. همچنین میزان MMP-9 سرم در پاسخ به ورزش، تغییر نکرد.نتیجه گیری: از آنجایی که فعالیت زیر بیشینه حاد، اصلی ترین فاکتورهای آنژیوژنیکی درگیر در توسعه شبکه مویرگی را در مردان جوان سالم غیر فعال به طور موقت کاهش داد؛ احتمال دارد شدت متوسط تمرین نتوانسته عوامل اصلی محرک آنژیوژنز از جمله هایپوکسی و استرس تنشی را فراهم کند. بنابراین برای توسعه شبکه مویرگی و در نتیجه آن افزایش ظرفیت هوازی باید با شدت بیشتر از %۷۰VO2 max تمرین کرد. همچنین احتمالا مکانیسم توسعه شبکه مویرگی به دنبال تمرینات منظم ورزشی نسبت به تمرینات تک جلسه ای متفاوت است.

کلید واژه: آنژیوژنز، VEGF، ماتریکس متالوپروتئینازها، فعالیت استقامتی