تعیین فراوانی نسبی عصب پرونئال فرعی (APN) در همراهان سالم بیماران مراجعه کننده به بیمارستان پورسینا رشت

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تعیین فراوانی نسبی عصب پرونئال فرعی (APN) در همراهان سالم بیماران مراجعه کننده به بیمارستان پورسینا رشت دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تعیین فراوانی نسبی عصب پرونئال فرعی (APN) در همراهان سالم بیماران مراجعه کننده به بیمارستان پورسینا رشت  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تعیین فراوانی نسبی عصب پرونئال فرعی (APN) در همراهان سالم بیماران مراجعه کننده به بیمارستان پورسینا رشت،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تعیین فراوانی نسبی عصب پرونئال فرعی (APN) در همراهان سالم بیماران مراجعه کننده به بیمارستان پورسینا رشت :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فصلنامه علوم مغز و اعصاب ایران

تعداد صفحات :۱۳

سابقه و هدف: عصب پرونئال فرعی شایعترین آنومالی عصبی در اندام تحتانی در طی مطالعات هدایت عصبی است که از قسمت دیستال عصب پرونئال سطحی جدا می شود. این عصب در قسمت خارج ساق پا نزول کرده و در مسیر خلف قوزک خارجی به عضله راست کننده کوتاه انگشتان (EDB) عصب دهی می کند. وقتی که تحریک پروگزیمال عصب پرونئال در زانو دامنه موج پتانسیل عمل مرکب عضلانی ( CMAP ) بیشتری را نسبت به تحریک دیستال عصب نشان دهد، باید به حضور APN شک کرد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی نسبی APN بطور کلی و به تفکیک جنس و سمت پا و مقایسه میزان عصب دهی عصب پرونئال عمقی (DPN) و APN به عضله EDB است.روش بررسی: در این مطالعه ۲۲۴ فرد بدون علامت بدون عامل خطری برای نوروپاتی (۱۱۲ مرد و ۱۱۲ زن) بررسی شدند. الکترود ثبات روی عضله EDB قرار گرفته و تحریک فوق حداکثر در قدام ساق پا، لترال قوزک خارجی و زیر گردن فیبولا انجام و CMAP ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری chi square استفاده شد.یافته ها: APN در ۳۹ فرد (۱۷.۴۱%) و ۷۲ پا (۱۶.۰۷%) یافت شد. این آنومالی در ۳۳ فرد (۸۴.۶۱%) دو طرفه بود و یک نفر عصب دهی کامل دو طرفه EDB توسط APN داشت (که حالت نادری است). دامنه CMAP در DPN در ۶۴ پا (۸۸.۹%) بزرگتر یا مساوی دامنه CMAP در APN بود. تنها در ۸ پا (۱۱.۱%) دامنه CMAP در APN از دامنه CMAP در DPN بیشتر بود. در افراد دارایAPN ،%۵۶.۴۱ مرد و ۴۳.۵۹% زن بودند. این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. (P value=0.423) 51.38% موارد APN در سمت چپ و ۴۸.۶۲% در سمت راست بود. این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود (P value=0.814).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که APN ناشایع نیست و باید در مطالعات الکترودیاگنوستیک به آن توجه کرد.

کلید واژه: عصب پرونئال فرعی مطالعه هدایت عصبی عضله راست کننده کوتاه انگشتان