مقاله میزان همدلی در دستیاران تخصصی رشته های بالینی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله میزان همدلی در دستیاران تخصصی رشته های بالینی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله میزان همدلی در دستیاران تخصصی رشته های بالینی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله میزان همدلی در دستیاران تخصصی رشته های بالینی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله میزان همدلی در دستیاران تخصصی رشته های بالینی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران :

مقاله میزان همدلی در دستیاران تخصصی رشته های بالینی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در پاییز ۱۳۸۹ در مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران (اندیشه و رفتار) از صفحه ۲۴۸ تا ۲۵۶ منتشر شده است.
نام: میزان همدلی در دستیاران تخصصی رشته های بالینی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران
این مقاله دارای ۹ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله همدلی
مقاله دستیاران پزشکی
مقاله رشته های تخصصی

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
هدف: اگرچه از همدلی به عنوان مقوله ای بسیار مهم در پزشکی یاد می شود که باعث افزایش رضایت بیماران و تشخیص و درمان صحیح تر اختلالات می شود به دلیل نبود تعریف واحد و هم چنین ابزار اندازه گیری دقیق آن تا مدتی پیش، تحقیقات صورت گرفته در این زمینه بسیار محدود بود. در این مطالعه میزان همدلی دستیاران تخصصی رشته های بالینی سنجیده شده است.
روش: جامعه پژوهش شامل ۲۵۱ نفر از دستیاران تخصصی رشته های بالینی در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران در نیمه دوم سال ۱۳۸۶ و نیمه اول سال ۱۳۸۷ بود. در ابتدای مطالعه پایایی بازآزمون و هم خوانی درونی پرسش نامه جفرسون ویژه همدلی پزشکان و پرسنل بهداشتی روی ۲۰ نفر از دستیاران بررسی شد که اعداد قابل قبولی به دست آمد. سپس پرسشنامه روی نمونه مورد بررسی اجرا گردید.
یافته ها: دستیاران روانپزشکی با نمره متوسط همدلی ۱۱۴۲ نسبت به سایر دستیاران نمره بالاتری را کسب کردند و بعد به ترتیب رشته های بیهوشی، جراحی، پاتولوژی، طب اورژانس، زنان و زایمان، داخلی، گوش و حلق و بینی، رادیولوژی، ارتوپدی، اطفال، چشم پزشکی و پوست قرار داشتند. نمره متوسط همدلی در دستیاران روانپزشکی اختلاف معنی دار آماری با رشته های ارتوپدی، اطفال، چشم پزشکی و پوست داشت. اختلاف معنی دار آماری بین نمره متوسط همدلی به تفکیک سن، وضعیت تاهل و جنسیت آزمودنی ها وجود نداشت.
نتیجه گیری: اگر چه این مطالعه نشان داد که این پرسش نامه از روایی صوری و پایایی مناسبی در نمونه حاضر برخوردار است، نتایج این مطالعه با مطالعات سایر کشورها تفاوت هایی داشت که عدم توجه کافی به جنبه های انسانی رابطه پزشک و بیمار در محتوای آموزشی دوره های پزشکی عمومی و تخصصی در ایران، عدم انتخاب رشته دستیاران تخصصی بر اساس علاقه و احتمال وجود تفاوت های بین فرهنگی موثر در نمره کل آزمون می توانند از عوامل موثر در این تفاوت ها بوده باشند.