عوامل خطرساز زخم پای دیابتی در بیماران مراجعه کننده به کلینیک دیابت مرکز آموزشی – درمانی کامکار شهر قم، سال ۱۳۸۵

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 عوامل خطرساز زخم پای دیابتی در بیماران مراجعه کننده به کلینیک دیابت مرکز آموزشی – درمانی کامکار شهر قم، سال ۱۳۸۵ دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد عوامل خطرساز زخم پای دیابتی در بیماران مراجعه کننده به کلینیک دیابت مرکز آموزشی – درمانی کامکار شهر قم، سال ۱۳۸۵  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی عوامل خطرساز زخم پای دیابتی در بیماران مراجعه کننده به کلینیک دیابت مرکز آموزشی – درمانی کامکار شهر قم، سال ۱۳۸۵،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن عوامل خطرساز زخم پای دیابتی در بیماران مراجعه کننده به کلینیک دیابت مرکز آموزشی – درمانی کامکار شهر قم، سال ۱۳۸۵ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی قم

تعداد صفحات :۹

زمینه و هدف: مشکلات پا یکی از مهم ترین علل مرگ و میر و از کارافتادگی در بیماران دیابتی است. با توجه به هزینه هایی که پای دیابتی به سیستم های بهداشتی وارد می نماید، به منظورر شناسایی زودرس افراد در معرض خطر ابتلا به زخم پای دیابتی، این مطالعه با هدف تعیین عوامل خطرساز زخم پای دیابتی در بیماران مراجعه کننده به کلینیک دیابت مرکز آموزشی- درمانی کامکار شهر قم، سال ۱۳۸۵ انجام گرفت.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی ۱۴۰ بیمار دیابتی مراجعه کننده به کلینیک دیابت بیمارستان کامکار شهر قم مورد مطالعه قرار گرفتند. معاینه پای بیماران بر اساس روش پیشنهادی گروه بین المللی مطالعه کننده پای دیابتی(IWGDF) انجام شد. این معاینات شامل معاینه ظاهری، معاینه نورولوژیک و معاینه عروقی اندام تحتانی بود. برای طبقه بندی بیماران در معرض خطر ابتلا به زخم پا از سیستم طبقه بندی IWGDF استفاده شد. بر طبق این طبقه بندی بیماران به چهار گروه تقسیم شدند. برای مقایسه یافته های بین گروه ها از آزمون ANOVA استفاده گردید. P<0.05 معنی دار تلقی شد.یافته ها: میانگین سنی بیماران ۵۲.۴±۱۱.۲ سال و %۶۷.۱ از بیماران زن، %۳۷.۱ بی سواد و ۱۰% سیگاری فعال بودند. میانگین مدت ابتلا به دیابت ۸.۹ سال بود. میانگین نمایه توده بدنی ۲۹.۴±۴.۴ و %۹.۳±۱.۹HbA1c بود. %۳۶.۶ و %۱۷.۷ از بیماران به ترتیب دارای رتینوپاتی و نفروپاتی بودند. ۹۵% از بیماران روش صحیح کوتاه کردن ناخن ها را نمی دانستند. %۹۵.۵ از بیماران کفش نامناسب داشتند. هیچ یک از بیماران تاکنون آموزش خاصی در مورد مراقبت از پا دریافت نکرده بودند. %۱۴.۳ سابقه زخم قبلی پا داشتند. معاینه با منوفیلامان، رفلکس آشیل و معاینه با دیاپازون به ترتیب در %۲۸.۶ و %۵۲.۵ و %۳۲.۱ از بیماران مختل بود. در %۳۷.۳ از بیماران نبض های اندام تحتانی کاهش یافته یا لمس نمی شد. بر طبق طبقه بندی (IWGDF) 70% از بیماران در گروه های با خطر بالاتر از نظر ابتلا به زخم پای دیابتی قرار گرفتند. در گروه های با خطر بالاتر از نظر ابتلا به زخم پای دیابتی سن، مدت ابتلا به دیابت و تعداد افراد بی سواد با اختلاف معنی داری بیشتر بود (مقدار Pبه ترتیب ۰.۰۳، ۰.۰۰۱ و ۰.۰۲).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بر اهمیت شناسایی زودهنگام مشکلات پا در بیماران دیابتی و نیاز به بکارگیری راهکارهای پیشگیری کننده به خصوص آموزش بیماران، در جهت کاهش هزینه های مربوط به مشکلات پا در این افراد، و بهبود کیفیت زندگی آن ها تاکید دارد.

کلید واژه: پای دیابتی، نوروپاتی دیابتی، مراقبت از پا، دیابت ملیتوس