تاثیر آنتی بادی استخراج شده از تخم مرغ و پروبیوتیک در پیشگیری از عفونت سالمونلا انتریتیدیس در جوجه های گوشتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر آنتی بادی استخراج شده از تخم مرغ و پروبیوتیک در پیشگیری از عفونت سالمونلا انتریتیدیس در جوجه های گوشتی دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر آنتی بادی استخراج شده از تخم مرغ و پروبیوتیک در پیشگیری از عفونت سالمونلا انتریتیدیس در جوجه های گوشتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر آنتی بادی استخراج شده از تخم مرغ و پروبیوتیک در پیشگیری از عفونت سالمونلا انتریتیدیس در جوجه های گوشتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر آنتی بادی استخراج شده از تخم مرغ و پروبیوتیک در پیشگیری از عفونت سالمونلا انتریتیدیس در جوجه های گوشتی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله تحقیقات دامپزشکی (دانشگاه تهران)

تعداد صفحات :۹

به منظور ارزیابی تاثیر مصرف پروبیوتیک و ایمونوگلوبولین (IgY) اختصاصی سالمونلا انتریتیدیس در پیشگیری از عفونت سالمونلوز در جوجه های گوشتی ابتداد تعداد چهار قطعه مرغ لگهورن سفید (۳۳ هفتگی) با پادگن کامل سالمونلا انتریتیدیس (SE) به روش عضلانی و زیر جلدی ایمن شدند. غلظت پروتئینی پادگن پس از سونیکه کردن۵۰۰mgml-1 بود. در تزریق نخست، از ۲۵۰ میکروگرم پادگن همراه با ۲۵۰ میکروگرم ماده آدجوانت کامل فروند(نسبت ۱:۱) استفاده شد. دوز یادآور، دو مرتبه و در فواصل ۱۴ روز با ماده آدجوانت ناقص فروند تزریق شد. خونگیری و جمع آوری تخم مرغ ها ۲۰ روز پس از نخستین تزریق انجام گرفت. در طول دوره ایمونیزاسیون، فعالیت پادتن ضد سالمونلا انتریتیدیسIgY) و(IgG در زرده و سرم با تست الایزا تعیین شد. سپس تعداد ۲۴۰ قطعه جوجه نر یک روزه گوشتی (سویه راس ۳۰۸) در ۸ گروه، هر گروه شامل ۳ تکرار و هر تکرار شامل ۱۰ قطعه پرنده به مدت ۵۶ روز پرورش داده شدند. هشت گروه آزمایشی به صورت S ,P ,A ,SP ,SA ,PA ,SPA ,C مشخص شدند. در چهار گروه به عنوان گروه های چالشی (S)، در سن ۷ روزگی، ۴ پرنده به طور تصادفی انتخاب و با ۵/۰ میلی لیتر از محلول سوسپانسیون SE حاوی ۱x106CFU باکتری به روش دهانی چالش داده شدند. پرندگان در گروه های (A)، از یک روزگی تا پایان دوره آزمایش، روزانه مقدار ۱۵ میلی لیتر زرده حاوی پادتن،را در یافت داشتند. گروه های حاوی پروبیوتیک (P) تا سن ۲۱ روزگی مقدار ۱/۰ درصد جیره و از ۲۱ تا ۵۶ روزگی مقدار ۵/۰ درصد جیره، پروبیوتیک دریافت نمودند. گروه شاهد (C) بدون چالش باکتری و فاقد تیمارهای پادتن و پروبیوتیک بود. به منظور بررسی عملکرد پرندگان وزن بدن و مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی به طور هفتگی محاسبه شد. طرح به شکل کاملا تصادفی اجرا شد. در این طرح از برنامه آماری SAS برای داده های پارامتری و از مربع کای برای داده های ناپارامتری استفاده شد. بالاترین تیتر پادتن پلی کلونال در زرده و سرم به ترتیب ۲۰ و ۵۵ روز پس از نخستین تزریق بدست آمد. میزان دفع باکتری در مدفوع پرندگان، در گروه های حاوی A، Pو A-P، به طور معنی داری کاهش یافت (۰۱/ (p<0در گروه های حاوی A و A-P، تعداد شمارش باکتری در سکوم به طور معنی داری پایین بود (۰۱/ (p<0همچنین در گروه های چالشی حاوی A، P وA-P ، جداسازی باکتری از اندام های کبد، طحال و ایلئوم، کمتر بود. در هیچ دوره ای از آزمایش در بین گروه های مختلف از نظر میانگین وزن بدن، میانگین مصرف خوراک روزانه، ضریب تبدیل غذایی و میزان مرگ و میر اختلاف معنی داری وجود نداشت (۰۵/۰ (p> در سن ۴۹ روزگی و در دوره پایانی در گروه های حاوی A، P و A-P میانگین افزایش وزن بدن به طور معنی داری بالاتر بود (۰۵/۰ (p< میانگین ضریب تبدیل غذایی در گروه هایحاوی A، Pو A-P در سن ۵۶ روزگی بهبود یافت.

کلید واژه: ایمونوگلوبولین Y، ایمونوگلوبولین G، سالمونلا انتریتیدیس، الایزا، پروبیوتیک