مقاله مقایسه روش های مختلف تعیین سوء تغذیه انرژی – پروتئین با روش ارزیابی جامع ذهنی در بیماران همودیالیزی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مقایسه روش های مختلف تعیین سوء تغذیه انرژی – پروتئین با روش ارزیابی جامع ذهنی در بیماران همودیالیزی دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مقایسه روش های مختلف تعیین سوء تغذیه انرژی – پروتئین با روش ارزیابی جامع ذهنی در بیماران همودیالیزی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایسه روش های مختلف تعیین سوء تغذیه انرژی – پروتئین با روش ارزیابی جامع ذهنی در بیماران همودیالیزی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مقایسه روش های مختلف تعیین سوء تغذیه انرژی – پروتئین با روش ارزیابی جامع ذهنی در بیماران همودیالیزی :

مقاله مقایسه روش های مختلف تعیین سوء تغذیه انرژی – پروتئین با روش ارزیابی جامع ذهنی در بیماران همودیالیزی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در زمستان ۱۳۸۹ در مجله علوم تغذیه و صنایع غذایی ایران از صفحه ۱۳ تا ۲۲ منتشر شده است.
نام: مقایسه روش های مختلف تعیین سوء تغذیه انرژی – پروتئین با روش ارزیابی جامع ذهنی در بیماران همودیالیزی
این مقاله دارای ۱۰ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله سوء تغذیه انرژی – پروتئین
مقاله همودیالیز
مقاله ارزیابی جامع ذهنی
مقاله امتیاز دیالیز – سوء تغذیه
مقاله امتیاز سوء تغذیه – التهاب

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
سابقه و هدف: سوء تغذیه انرژی – پروتئین در بیماران همودیالیزی شایع است. تاکنون مطالعه ای در زمینه مقایسه روش های مختلف تعیین سوء تغذیه انرژی – پروتئین شاملSGA ،DMS ،MIS و BMI در بیماران همودیالیزی صورت نگرفته است. بنابراین مطالعه حاضر به منظور تعیین حساسیت، ویژگی، درستی، ارزش اخباری مثبت و منفی و نسبت درست نمایی مثبت و منفی روش هایDMS ،MIS و BMI در مقایسه با روش SGA که متداول ترین روش تعیین سوء تغذیه در بیماران همودیالیزی است صورت گرفت.
افراد و روش ها: در این مطالعه از ۲۳۰۲ بیمار همودیالیزی بزرگسال واجد شرایط در کلیه بیمارستان های تهران، ۲۹۱ بیمار به طور تصادفی با استفاده از نمونه گیری نظام مند انتخاب شدند. وضعیت تغذیه ای بیماران همودیالیزی از طریق تکمیل فرم های SGA،DMS و MIS و تعیین BMI مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین بعد از ۱۲ تا ۱۴ ساعت ناشتایی، ۴ میلی لیتر خون از بیماران قبل از دیالیز گرفته شد و غلظت اوره، کراتینین، آلبومین و TIBCسرم اندازه گیری شد.
یافته ها: در این مطالعه شیوع سوء تغذیه انرژی – پروتئین خفیف تا متوسط در بیماران همودیالیزی شهر تهران بر مبنای روش هایSGA ،DMS ،MIS و BMI به ترتیب %۶۰۵، %۶۱۵، %۵۴ و %۱۶۵ بود. شیوع سوء تغذیه انرژی – پروتئین شدید در این بیماران بر مبنای روش هایSGA ،DMS ،MIS و BMI به ترتیب %۱، %۱۵، %۱ و %۱ بود. حساسیت، ویژگی، درستی، سطح زیر منحنی ROC، ارزش اخباری مثبت و منفی و نسبت درست نمایی مثبت و منفی در مورد روش DMS در مقایسه با روشSGA ، به ترتیب معادل %۹۴، %۸۸، %۹۲، ۰۹۷، %۹۳، %۹۲، ۷۸ و ۰۰۷، در مورد روش MIS در مقایسه با روشSGA ، به ترتیب معادل %۸۷، %۹۶، %۹۱، ۰۹۷، %۹۷، %۸۳، ۲۲ و ۰۱۳ و در مورد شاخص BMI در مقایسه با روشSGA ، به ترتیب معادل %۲۳، %۹۱، %۵۰، ۰۶۴، %۸۰، %۴۳، ۲۵ و ۰۸۵ بودند.
نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد که روش های DMS و MIS، از نظر تشخیص سوء تغذیه در بیماران همودیالیزی، تقریبا مشابه با روش SGA هستند، در حالی که BMI شاخص مناسبی در این زمینه نیست. همچنین به نظر می رسد که روش DMS در ارزیابی های معمول بیمارستانی جایگزین مناسب تری برای SGA است.