تعیین اندازه واحدهای بهره برداری مرتعی با استفاده از عوامل اکولوژیکی- اقتصادی اجتماعی در حوزه آبخیز شمالی رودخانه کوهرنگ

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تعیین اندازه واحدهای بهره برداری مرتعی با استفاده از عوامل اکولوژیکی- اقتصادی اجتماعی در حوزه آبخیز شمالی رودخانه کوهرنگ دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تعیین اندازه واحدهای بهره برداری مرتعی با استفاده از عوامل اکولوژیکی- اقتصادی اجتماعی در حوزه آبخیز شمالی رودخانه کوهرنگ  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تعیین اندازه واحدهای بهره برداری مرتعی با استفاده از عوامل اکولوژیکی- اقتصادی اجتماعی در حوزه آبخیز شمالی رودخانه کوهرنگ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تعیین اندازه واحدهای بهره برداری مرتعی با استفاده از عوامل اکولوژیکی- اقتصادی اجتماعی در حوزه آبخیز شمالی رودخانه کوهرنگ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم آب و خاک (علوم و فنون کشاورزی و منابع طبیعی)

تعداد صفحات :۱۶

حوزه آبخیز شمالی رودخانه کوهرنگ با وسعتی معادل ۶۸۴۳۷ هکتار در شمال غربی استان چهارمحال و بختیاری بین طول های جغرافیایی ۵۴۴۹° تا ۵۰°۹ و عرض های جغرافیایی ۳۲°۸ تا ۳۲°۳۶ واقع است. از این رو تعادل منطقی بین تعداد بهره بردار و توان تولیدی مراتع و اندازه مناسب گله در واحدهای بهره برداری مرتعی ضرورت دارد. تعیین اندازه مناسب مرتع به ازای هر خانوار مرتعدار که در این اندازه از مراتع بتواند علاوه بر تامین نیازهای وابسته به مرتع داری، معیشت مناسبی را برای خانوار ایجاد کند، اهمیت دارد. هدف اصلی این مطالعه، تعیین اندازه مناسب واحدهای بهره برداری مرتعی به ازای هر خانوار جهت چرای دام در زمان مناسب استفاده از مراتع با استفاده از عوامل بوم شناختی، اقتصادی- اجتماعی است. در این راستا پس از شناسایی سامان های عرفی اقدام به تعیین توان تولیدی و ظرفیت مجاز مراتع منطقه مورد مطالعه شد. سپس با بررسی هزینه ها و درآمدهای دامداری متکی به مرتع و تعیین درآمدهای حاصل از آن، اندازه مناسب گله به نحوی تعیین شد که بتواند هزینه های خانوار را با توجه به سطح معاش تعیین شده، تامین کند. با اعمال زمان های مختلف بهره برداری از مراتع، اندازه مناسب مرتع به ازای هر خانوار تعیین گردید. تعداد ۱۰ تیپ گیاهی با ظرفیت ۰.۹۱ واحد دامی در ماه در هکتار در حوزه مورد مطالعه گسترش دارد. ۴۶ سامان عرفی و قسمتی از ۶ سامان عرفی دیگر هم در حوزه مورد مطالعه وجود دارد که میانگین هر سامان عرفی معادل ۱۵۱۰ هکتار با تعداد متوسط ۳۶.۸ خانوار در هر واحد است. سهم هر خانوار از اراضی مرتعی قابل استفاده دام در وضع موجود حدود ۴۱ هکتار است. حداقل اندازه مناسب از مرتع و دام به ازای هر خانوار که بتواند در این اندازه، هزینه های سالانه خانوار را تامین کند به ترتیب ۵۲۰ هکتار و ۱۴۲ واحد دامی از گله ای مخلوط با نسبت ۳ به ۲ گوسفند به بز در یک فصل چرای یکصد روزه است. نتایج نشان می دهد که توان تولیدی مراتع در وضع موجود در واحدهای مرتعی تحت تاثیر اندازه گله و سهم خانوار از اراضی کشاورزی و تعداد خانوار در هر واحد مرتعی قرار دارد. واحد مرتعی و سطح معاش تعریف شده دارای تاثیر معنی داری در سطح ۵ درصد بر روی اندازه مناسب مرتعی به ازای هر خانوار دارد.

کلید واژه: اقتصادی- اجتماعی، سطح معاش، واحد مرتعی، اندازه گله، حوزه آبخیز کوهرنگ