نقش لاکتوباسیلوس اسیدو فیلوس در چسبندگی تریکوموناس واژینالیس جدا شده از افراد دارا و فاقد علایم به سلول های اپتلیال واژن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 نقش لاکتوباسیلوس اسیدو فیلوس در چسبندگی تریکوموناس واژینالیس جدا شده از افراد دارا و فاقد علایم به سلول های اپتلیال واژن دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد نقش لاکتوباسیلوس اسیدو فیلوس در چسبندگی تریکوموناس واژینالیس جدا شده از افراد دارا و فاقد علایم به سلول های اپتلیال واژن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی نقش لاکتوباسیلوس اسیدو فیلوس در چسبندگی تریکوموناس واژینالیس جدا شده از افراد دارا و فاقد علایم به سلول های اپتلیال واژن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن نقش لاکتوباسیلوس اسیدو فیلوس در چسبندگی تریکوموناس واژینالیس جدا شده از افراد دارا و فاقد علایم به سلول های اپتلیال واژن :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

تعداد صفحات :۸

سلول های اپیتلیال واژن مهمترین مکان در تماس اولیه انگل تریکوموناس واژینالیس می باشند. در آلودگی انسان، چسبندگی انگل، تهاجم و ابقا از اهمیت خاصی بر خوردار است. جهت بررسی تاثیر لاکتوباسیلوس اسیدو فیلوس و pH در چسبندگی انگل به سلول های اپیتلیال، سوش های جدا شده از ۱۰ بیمار دارای علایم و ۱۰ نفر فاقد علایم کلینیکی استفاده گردید و سلول های اپیتلیال واژن جدا شده از زنان سالم برای انجام آزمایش استفاده شد. چسبندگی انگل به سلول های واژن در حضور باکتری لاکتوباسیلوس، مواد دفعی ترشحی این باکتری و یا تغییر pH محیط با اضافه کردن اسید کلریدریک و یا با اضافه کردن لاکتوباسیلوس انجام گرفت. با تهیه گسترش مرطوب بعد از ۱ تا ۴ ساعت انکوباسیون، تعداد سلول های چسبیده توسط انگل شمارش گردید. در حضور لاکتوباسیلوس در ساعت اول تعداد سلول های چسبیده توسط انگل افزایش یافت ولی با طولانی شدن زمان انکوباسیون، در ساعت های دوم و سوم، چسبندگی کاهش یافت و در نهایت در ساعت چهارم از انکوباسیون انگل ها از بین رفتند. در حضور مواد دفعی ترشحی باکتری از ساعت اول انکوباسیون تعداد کمتری از سلول ها توسط انگل چسبیده بودند و دوباره با افزایش زمان، این کاهش ادامه یافت تا جایی که در ساعت چهارم از انکوباسیون هیچ انگل زنده ای مشاهده نشد. تعداد سلول های چسبیده توسط انگل های جدا شده از افراد دارای علایم در مقایسه با سوش های جدا شده از افراد فاقد علایم بیشتر بود و این اختلاف زمانی که با کنترل مقایسه گردید، بسیار قابل توجه بود. این آزمایش همچنین با کاهش pH محیط به ۴.۵ با استفاده از اسید و یا باکتری به محیط کشت انجام گرفت. در محیطی که اسید استفاده شده بود، تعداد بیشتری از سلول ها توسط انگل چسبیده بودند، در مقایسه با محیطی که از باکتری استفاده شده بود که در مقایسه تعداد سلول های چسبیده توسط انگل های جدا شده از افراد با علایم (۶۲%) بیشتر از فاقدین علایم (۵۲%) بود که این نتایج با کاهش pH محیط با استفاده از باکتری در سوش های جدا شده از افراد با علایم ۴۷% در مقایسه با فاقدین علایم (۳۵%) بود. نتایج نشان دادند گرچه لاکتوباسیلوس در چسبندگی انگل به سلول های اپیتلیال واژن در مراحل اولیه آلودگی موثر می باشد ولی با افزایش تعداد باکتری و پایین نگه داشتن pH محیط واژن، می توان در از بین بردن انگل بخصوص در افرادی که مقاوم به دارو می باشند کمک زیادی کرد.

کلید واژه: تریکومونیازیس، سلول های اپیتلیال واژن، لاکتوباسیلوس، چسبندگی، ph