مقاله تاثیر موبیلیزاسیون درجه ۱ مفصل پاتلوفمورال در کاهش درد و خشکی مفصل و بهبود عملکرد فیزیکی بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تاثیر موبیلیزاسیون درجه ۱ مفصل پاتلوفمورال در کاهش درد و خشکی مفصل و بهبود عملکرد فیزیکی بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو دارای ۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تاثیر موبیلیزاسیون درجه ۱ مفصل پاتلوفمورال در کاهش درد و خشکی مفصل و بهبود عملکرد فیزیکی بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تاثیر موبیلیزاسیون درجه ۱ مفصل پاتلوفمورال در کاهش درد و خشکی مفصل و بهبود عملکرد فیزیکی بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تاثیر موبیلیزاسیون درجه ۱ مفصل پاتلوفمورال در کاهش درد و خشکی مفصل و بهبود عملکرد فیزیکی بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو :

مقاله تاثیر موبیلیزاسیون درجه ۱ مفصل پاتلوفمورال در کاهش درد و خشکی مفصل و بهبود عملکرد فیزیکی بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در بهار ۱۳۸۹ در افق دانش از صفحه ۱۸ تا ۲۳ منتشر شده است.
نام: تاثیر موبیلیزاسیون درجه ۱ مفصل پاتلوفمورال در کاهش درد و خشکی مفصل و بهبود عملکرد فیزیکی بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو
این مقاله دارای ۶ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله استئوآرتریت زانو
مقاله اولتراسوند
مقاله تمرین درمانی
مقاله موبیلیزاسیون
مقاله WOMAC

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
زمینه و هدف: استئوآرتریت زانو یکی از معمول ترین بیماری ‌ها بوده و محدودیت ‌های بسیاری برای بشر ایجاد نموده است. روش های متعددی جهت درمان این بیماری وجود دارد. هدف از این مطالعه، تعیین تاثیر موبیلیزاسیون درجه یک مفصل پاتلوفمورال بر کاهش درد و خشکی مفصل و بهبود عملکرد فیزیکی در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو بود.
روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی یکسوکور بوده و در کلینیک فیزیوتراپی درمانگاه شهر مس سرچشمه انجام شد. روش نمونه گیری از نوع تصادفی بود. جهت ارزیابی بهبودی، از شاخص WOMAC (مجموع همه داده های حاصل از پرسشنامه WOMAC) استفاده و ارزیابی قبل و بعد از درمان و یک هفته بعد از درمان انجام شد. ۳۰ بیمار با تشخیص استئوآرتریت زانو، درجه ۲ یا ۳ که سایر شرایط ورود به مطالعه را داشتند، به طور تصادفی به ۳ گروه تقسیم شدند. درمان در هر یک از این ۳ گروه بدین شرح بود: گروه اول: موبیلیزاسیون و تمرین درمانی، گروه دوم: تمرین درمانی و گروه سوم: موبیلیزاسیون. ضمنا، اولتراسوند با شدت زیر ۰.۲ w/cm^۲به مدت ۳ دقیقه به عنوان پلاسبو برای همه گروه ها استفاده شد. مدت درمان، ۱۰ جلسه در ۳ هفته بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری ناپارامتریک استفاده و سطح معنی داری ۰۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته ها: در گروه اول، شاخص WOMAC از ۶۱۵±۹۶۹ در قبل از درمان به ۴۹۷±۱۱۸۸ در بعد از درمان (p=0.005) و در گروه دوم از ۵۶.۷±۱۷۲۴در قبل از درمان به ۴۵.۲±۱۹۹۰در بعد از درمان (p=0.022) و در گروه سوم از ۵۶۶±۱۶۵۱ در قبل از درمان به ۴۷۷±۱۹۷۲ در بعد از درمان (p=0.059) کاهش یافت. اختلاف شاخص WOMAC در جلسه پیگیری نسبت به قبل از درمان تنها در گروه اول معنی دار بود که به ۷۳/۱۱±۱/۵۰ کاهش یافت(p=0.005).
نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که موبیلیزاسیون درجه ۱ مفصل پاتلوفمورال می تواند باعث شود که تأثیر تمرین درمانی در کاهش درد و خشکی مفصل و بهبود عملکرد فیزیکی بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو درجه ۲ یا ۳ حداقل برای مدتی حدود یک هفته ادامه یابد.