مقاله بررسی نتایج همی آرتروپلاستی اولیه شانه در درمان شکستگی و شکستگی- دررفتگی های پروگزیمال بازو

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی نتایج همی آرتروپلاستی اولیه شانه در درمان شکستگی و شکستگی- دررفتگی های پروگزیمال بازو دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی نتایج همی آرتروپلاستی اولیه شانه در درمان شکستگی و شکستگی- دررفتگی های پروگزیمال بازو  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی نتایج همی آرتروپلاستی اولیه شانه در درمان شکستگی و شکستگی- دررفتگی های پروگزیمال بازو،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی نتایج همی آرتروپلاستی اولیه شانه در درمان شکستگی و شکستگی- دررفتگی های پروگزیمال بازو :

مقاله بررسی نتایج همی آرتروپلاستی اولیه شانه در درمان شکستگی و شکستگی- دررفتگی های پروگزیمال بازو که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در تیر ۱۳۸۹ در مجله دانشکده پزشکی از صفحه ۲۳۱ تا ۲۳۷ منتشر شده است.
نام: بررسی نتایج همی آرتروپلاستی اولیه شانه در درمان شکستگی و شکستگی- دررفتگی های پروگزیمال بازو
این مقاله دارای ۷ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله همی آرتروپلاستی شانه
مقاله پروگزیمال هومروس
مقاله نمره کانستنت.

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
زمینه و هدف: همی آرتروپلاستی اولیه شانه از روش های شناخته شده درمانی جهت شگستکی های پروگزیمال هومروس به ویژه در انواع با جا به جایی زیاد که امکان فیکساسیون نیست می باشد. درمان موفقیت آمیز این شکستگی ها یک چالش پیش روی جراحان شانه به ویژه در افراد مسن می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی نتایج جراحی همی آرتروپلاستی اولیه شانه و ارزیابی عوامل موثر بر آن است.
روش بررسی: در این مطالعه ۳۹ بیمار که از مهرماه ۱۳۸۴ تا اسفندماه ۱۳۸۷ در بیمارستان های امام خمینی و شریعتی تهران توسط یک جراح تحت همی آرتروپلاستی شانه قرار گرفتند وارد مطالعه شدند و حداقل تا یک سال پس از عمل پی گیری شدند مورد ارزیابی قرار گرفتند. ۲۳(%۵۸) بیمار مرد و ۱۶(%۴۱)بیمار زن بودند. متوسط سن بیماران۴۹۷۷±۱۴۳ سال بود. میزان موفقیت نتایج بر اساس نمره Constant (کانستنت) و نمره درد بر اساس مقیاس VAS ارزیابی شد و ارتباط عواملی ازجمله سن، مدت زمان آسیب تا عمل و معیار های رادیوگرافیک پروتز بر روی نتایج درمان ارزیابی شد.
یافته ها: میانگین نمره کانستنت شانه آسیب دیده ۶۱۹±۲۰۲ بود. سن و فاصله زمانی آسیب تا عمل با نمره کانستنت یک رابطه معکوس داشتند (p<0.05). از معیار های رادیوگرافیک، فاصله اکرومیو- هومرال و فاصله سر تا توبروزیته ارتباط معنی داری با نمره کانستنت داشتند. میانه نمره درد (VAS در معیار ۱۰ تایی) ۴۵ بود که با سن بیماران و فاصله زمانی آسیب تا عمل ارتباط مستقیم داشت (p<0.05).
نتیجه گیری: همی آرتروپلاستی شانه باید در حداقل فاصله زمانی ممکن از ایجاد آسیب انجام شود و برای برقراری بهترین موقعیت آناتومیک پروتز، این عمل باید توسط یک فرد باتجربه در انجام جراحی شانه صورت گیرد. لزوم انجام توانبخشی صحیح به ویژه در افراد مسن از موارد مهم در بهبود نتایج است.